Weekje thuis

We zijn alweer een weekje thuis en het gaat helemaal prima hier! We zitten goed in ons vel.
We hadden een boel zaken te regelen deze week: gemeente, IND, pasfoto's laten maken, kennismaken met huisarts, aanmelden zorgverzekering, achter de papieren aan in Lesotho, etc.
Ondertussen kijkt Thabang zijn ogen uit van alles hier in Nederland. De molen en vervoersmiddelen zijn favoriet. Ook zelf vervoerd worden vindt Thabang prachtig: op mijn rug, in de buggy (zit hij om 8.00 uur al in als we om 8.15 uur weggaan), de auto en al fietsend! Lekker achterop en dan maar kijken, kijken en kijken. Maar als we te kort gaan, wil hij niet uit de auto of van de fiets af! En als ik een keer haast heb en Thabang snel even achterin de auto wil zetten, begint hij te huilen, gaat hij weer naar buiten om vervolgens opnieuw (volgens zijn manier) in te stappen, ja, ja.
De broeder-liefde is leuk om te zien. Verstoppertje en kietelen is het allerleukst. Sam was helemaal teleurgesteld toen hij deze week een keer niet met Thabang mocht douchen. Toch is het nog geen diepgaande broertjes-liefde, hoor ...... Sam was Thabang aan zijn vriendjes aan het "showen" op het schoolplein, toen de bel ging rende hij naar binnen en liet hij Thabang alleen op het schoolplein staan! En deze week zat Thabang in de kinderstoel te zeuren en ik dacht: schiet nou eens op met eten. Had Sam een harde bal onder het kussen van Thabang verstopt (dat zit niet lekker!).
Thabang is vooral ook een grote lieverd, als ik me stoot kijkt hij net zo zuur als ik, iedereen krijgt hand/blaas-kusjes en hij wil met alles helpen!

Maar natuurlijk heb ik ook deze keer weer een lijstje met stoute streken van Thabang (er komt zeker ook nog eens een-Thabang-achter-het-behang-lijstje): handtas in de wasmachine stoppen, koffiemelk uit de koelkast drinken, elektrische trein weggooien, voordat de afwasmachine aangaat 'even een stukje vaatwastablet proeven', brokjes van Mungo in de waterbak gooien, lippenstift van oma pakken, de ontdekking van de stofzuigknop, volumeknop van de radio voluit zetten, de voordeur openen en dan hard de straat oprennen.
Bij elk scheetje wat Thabang laat begint hij te lachen en roept hij stinkerd!
Als Thabang eenmaal een jas en handschoenen aan heeft, dan wil hij ze niet meer uidoen!
Thabang vindt zichzelf geweldig om te zien: in elke deur, raam, spiegel of zelfs in de binnenkant van de prullenbak bekijkt hij zichzelf. Een filmpje is zelfs nog beter! Of hij heeft zichzelf niet zo vaak gezien of hij is gewoon erg dol op zichzelf! Hij houdt ook erg van bling, bling, ik zie het later al zo voor me, een paar gouden kettingen en tanden.

De combinatie Mungo en Thabang loopt op rolletjes! Eerst kon Mungo zijn mand nog niet uitkomen of ik moest Thabang optillen. Nu is Thabang niet meer weg te denken bij Mungo. Vooral veel aaien en dat vindt Mungo heel fijn! Zelfs kusjes op zijn poten en zijn neus! Thabang zit nu elke keer helemaal onder het hondenhaar .... het blijft in het kroeshaar steken! Jak!

We begrijpen elkaar meestal wel en Thabang gebruikt steeds meer Nederlandse woorden. De meest frequente woorden van Thabang: niet slapen (daar begint hij 's morgens vroeg al mee). En van mij: niet doen!
Soms snap ik er niets van wat hij wil zeggen (wat lijkt me dat frustrerend). Bijvoorbeeld: elke keer als ik Thabang naar bed bracht zei hij: au, au, au. En ik maar kusjes geven! Maar Thabang bedoelde te zeggen: koud! Nu snap ik het! Verder valt het met de kou wel mee, hij heeft het gelukkig snel warm.