Beter!!

Thabang is weer beter! Wat ben ik blij!!
Phoe, ik was behoorlijk (een understatement) gefrustreerd. Na 6 slapeloze nachten, waarvan ik er 3 helemaal niet heb geslapen en 6 lange, lange dagen als halve kluizenaar was ik het zó zat. Dan kom je jezelf wel tegen. Je kan geen kant op. Alleen de hond uitlaten met een ziek kind hangend in een buggy. 20 keer hetzelfde Dora filmpje kijken. En Thabang at bijna niks (daar ging zijn net bijgekomen 700 gram!). En dat steeds smaller wordende snoetje. Er zat maar geen vooruitgang in. En je weet gewoon niet wat het is. Hij had geen koorts, maar was vooral verschrikkelijk moe en had buikpijn. Ik moest de hele tijd Thabang's buik aaien/masseren, dat was het enige wat hielp. Maar als je zelf doodop bent, dan is dat ge-aai een hele opgave (vooral na middernacht).  Op een gegeven moment, net toen ik op het punt stond maar weer te gaan bellen met dokter V. knapte Thabang op. En dan ook ineens van het ene op het andere moment. Echt bizar eigenlijk. 
Nouja, ik vind het fijn dat de bank weer gewoon een bank is en geen bed!
Voor de hechting was de afgelopen week vast prima, maar ik ben blij dat Thabang weer praatjes heeft, aan het spelen is en dat ik 'm weer zie rondfietsen, dat hij streken kan uithalen en hoor schaterlachen!!