Miss happy (meestal dan): Over kwing kwokjes kwing, modder op het achterhoofd en ruzie met de Cruesli!

Waarschuwing: dit weblogbericht is veel en lang! Net als de afgelopen week, ook veel en lang! Maar nu twee weken vakantie om bij te komen! En er valt de komende maand elke ochtend een krant op de mat, heerlijk.
Thabang had twee fietsen die het niet deden, dus kon hij best eens even de crossfiets van Sam proberen (dat-oude-uit-de-vuilnisbak-geviste-ding). En dat paste perfect. Hij kan overal weer heen sjezen. Op school mocht hij een ererondje over het plein, wat was Thabang trots!
Wat wel weer jammer is dat er geen spatborden op de crossfiets zitten. Dus vieze modder achter op zijn broek, jas en zelf op zijn achterhoofd!!
Woensdag was ik de hele dag zo van slag! Dat kwam door een bezoekje aan een vriendin in het ziekenhuis (haar zoon ligt daar met een ernstige ziekte).
Sam had een vriendje te spelen, mooi moment om de chocoladeversie van Monopoly te spelen!

Sam had geluk op school. Er was een jongen uit Roemenië een paar dagen in de klas. En Sam mocht de hele woensdagochtend met hem spelen (niks rekenen of andere zaken). Goed voor elkaar, Sam.
Donderdagavond blousjes aan (Thabang het liefst tot aan de keel dichtgeknoopt) en vervolgens aanschuiven bij het kerstdiner op school. Het avondprogramma voor ouders ging niet door, kon ik mooi extra lang blijven bij de kerstborrel van mijn werk.
Ik had vorige week 's avonds twee keer oppas. Kreeg ik 's middags een bericht: oppas ziek. En zaterdag had ik de andere oppas, kreeg ik weer een bericht: ook ziek. Pffff. Maar gelukkig kon ik wel naar het 12,5 jarig huwelijksfeest van een Pabo vriendin. En wat was het een mooi feestje. Ik moest gelukkig rijden (heeft me zeker een kater bespaard). Al leek het wel of ik alcohol op had. Het was echt (te) leuk en lollig!
De lamp in de woonkamer is gelukkig weer gemaakt. Een hele tijd geleden ging ik mijn lamp stofzuigen (en dat was echt nodig), maar daar was de lamp niet van gediend, het hele kapje viel uit elkaar in 1000 stukjes. Maar nu heeft mijn vader er weer een nieuw fris kapje opgezet.
Zag ik toch nog weer grappige zoekwoorden staan (via welke woorden je op mijn weblog komt): "miss happy, meestal dom." Ha, ha, soms zo waar helaas!
Thabang eet op donderdag en vrijdagochtend meestal geen brood (dat krijgt hij voor 7 uur 's ochtends niet weg, dus meestal krijgt hij fruit en yoghurt). Nu had hij zin in brood en ik had gezegd dat hij Sam z'n boterham wel mocht opeten, dan zou ik voor Sam wel even crackers gaan smeren. Zo gezegd, zo gedaan. Kom ik later beneden, heeft Thabang al het beleg van Sam's crackers afgelikt, er zat niets meer op!!
Meester Marcel maakt er elke week wat leuks van bij de gym ..... nu was de tumblingbaan aan de beurt!

Sam was aan het spelen met de schil van een mandarijn en een kaars. Valt de mandarijnenschil in het kaarsenvet, nu in plaats van een witte een oranje-achtige kaars!
Over mandarijn gesproken, Thabang at een mandarijn mét schil op (ik vond het al zo gek waar hij zo snel de schil had gelaten).
Sam en ik hebben een plaatje aangevraagd voor Serious request van 3FM: "iedereen is van de wereld" van the scene.
Donderdagochtend was ik een heerlijk bakje yoghurt met Cruesli aan het eten, krak! Mijn kies afgebroken! En ik ben zo bang voor de tandarts.
Dus vrijdag om 8 uur eerst naar de tandarts! Lag ik daar in mijn kerst-outfit! Daarna kon ik pas naar mijn leuke lieve klas om er een kerstfeestje van te maken! En dan met zo'n scheve verdoofde mond kling-klokje-klingeling zingen (iemand op Facebook zei: ik denk dat iedereen kwing kwokjes kwing ook heel mooi zal vinden). De verdoving was pas om 11 uur uitgewerkt, soms echt onhandig om juf te zijn!

En toen ik 's avonds weer yoghurt met Cruesli nam ...... knapte de nog volle zak, de hele inhoud (900 gram) op het aanrecht!
Mijn lampjes in de kerstboom hebben de kerst helaas niet gehaald, er komt geen straaltje licht meer van af.
Ligt Thabang vrijdag net om 19 uur in bed, gaat het rookalarm om de 30 seconden piepen. Onee, hé?! Toch niet díe batterij leeg die ik niet op voorraad heb! Jawel. Slapen is dan geen optie (en de stroom eraf gooien ook niet, weet ik uit eerder opgedane ervaringen, die blijven hardnekkig doorpiepen!). Dus eerst naar buur(man) één voor het demonteren van dat ding en dan bij buur(vrouw) twee de benodigde batterij halen. Binnen vijf minuten was alles opgelost en om 19.10 kon Thabang lekker gaan slapen!
Hier een prachtig filmpje van Thabang die Papaoutai (papa, waar ben je?) zingt van Stromae:

Sam wordt een grote jongen! En daarbij horen nieuwe keuzes en fases! Hij heeft afscheid genomen van de buitenschoolse opvang. Geen opvang meer voor Sam. Hij gaat nu zelf naar huis. Dus hij mocht lekker trakteren vrijdag!
Zondag was mijn vader jarig! 68 jaar en al 37 jaar mijn lieve vader! We hebben een mooi feest gevierd! Sam heeft zo goed geholpen (we vormen samen een op rolletjes lopend cateringsduo)! Sam heeft alle mensen gevraagd om koffie/thee, taartjes uitgedeeld en schalen met hapjes weer bijgevuld.
Eén man vond het haar van Thabang zo mooi. En zei dat tegen Thabang. Thabang trok ter plekke een pluk haar uit zijn hoofd en gaf dat aan die man! Hij mocht het van Thabang houden, ha, ha.
Zie ik ineens bij mijn ouders op de bank heel veel pennenstrepen op de bekleding, erg! Ik dacht dat mijn neefje Stef dat had gedaan. NIET DUS. Bleek Thabang dat wéken geleden al op de bank te hebben getekend. Mijn ouders hadden me niets verteld! Oh!! Erg!

Thabang, precies 3 jaar geleden zette je mijn wereld op de kop! En dat doe je nog steeds! Maar ik ben zo ontzettend dankbaar en blij om jouw moeder te mogen zijn!
Om het te vieren zijn we dinsdag naar de dierentuin geweest met Judith! Het was een hele fijne dag! En wat een geluk met het weer! Heenweg: regen. In de dierentuin: droog. Terugweg: regen.
Thabang vindt dat Eric (mijn zwager) als een kalkoen kan praten. Toen ik dat appte, kreeg ik inderdaad een mooi kalkoenengeluid terug van Eric die een kalkoen nadoet (via een audiofragment, jammer dat ik nog niet heb 'uitgevogeld' hoe ik die hier online moet zetten).

Een mannetjesbizon, indrukwekkend!!

We mochten de stekelvarkens te eten geven.

Geen commentaar!

Vogels voeren!

Het lijkt wel of ik met het jaar emotioneler wordt als ik al die foto's en filmpjes terug zie (of ik ben nu gewoon een beetje sentimenteel aan het worden ofzo)! Maar hoe mooi en bijzonder!