Over tegengesputter, lichtgevende billen en een lelijke wake-up call!

• Thabang had zaterdag een kinderfeestje van zijn beste vriendje Stijn. En wat heeft 'ie het leuk gehad: cake versieren, spelletjes doen in de tuin en patat eten natuurlijk!
• We zijn ook lekker sportief bezig geweest in de afgelopen week: veel geskeelerd. En oma heeft de jongens meegenomen naar de ijsbaan in Deventer om echt te schaatsen! Ze vonden het geweldig! En dan ook nog met de trein, wat een feest! Mooi dat mijn moeder zulke leuke dingen met ze doet, ik hoop dat ik later ook zo'n oma word!
• En Sam had woensdag een basketbaltoernooi! Hij was zó fanatiek dat hij na het eerste potje al zo'n rood hoofd had, dat is niet meer goedgekomen. Hij moest gewoon huilen van vermoeidheid toen we weer thuis waren! 

• Woensdag met twee vriendinnen pizza wezen eten! Vijf uur lang kletsen was nog veel te weinig!! En ik was ook veel te laat terug voor de oppas (gelukkig had hij ook vakantie). 
• Het schijnt dat je over twee jaar je hoofd kunt laten transplanteren. Huh? Dat is pas bizar. Dat je hoofd op een ander lijf terechtkomt. Zitten wel wat kosten aan vast, zo'n 10 miljoen euro. 
• Ook in het nieuws was adoptie (bij Nieuwsuur). Meestal zijn dat negatieve berichten. Nu ook. Adoptiekinderen belanden vaker in de criminaliteit en ze zijn veel vaker erg boos (dat laatste klopt eigenlijk wel). Hoewel ik er nu over nadenk, dat boze gedrag neemt wel af, ik kan me de laatste keer niet eens herinneren (dat zegt niet heel veel, maar toch). 
• Wat een verschillen zitten er tussen Thabang en Sam! Thabang vindt kleding zo belangrijk en wil zelfs sporten in mooie kleding! Sam kan het niet schelen, die ging afgelopen maandag (zelf uitgezocht, waarschijnlijk wat bovenop lag) naar de atletiek met een grijs met geel shirt, een groen met zwart vest, een broek met verschillende kleuren blauw en dan ook nog op schoenen die er totaal niet bijpassen. 
• Thabang: "heb jij oksel-rot?" Ieks, nee, hoe komt 'ie daar nou weer bij? (van Freek in het wild kwam ik later achter)

• Mike, de oppas had z'n kamer opgeruimd en kwam ons verrassen met allemaal leuks. Een pratende zeeslag (heel gaaf, je moet zelf allerlei coördinaten invoeren en je hoort knallen als je raak schiet), een nieuwe koptelefoon en voor Thabang neonsterren/planeten voor aan het plafond. Hij had ze alleen niet helemaal goed bevestigd en daarom had Thabang 's nachts een paar lichtgevende billen: hij had er een paar vast aan zijn pyjama hangen!    
• Zaterdag was Thabang naar een verjaardagsfeestje, konden Sam en ik mooi helpen klussen bij mijn zus Judith! Alles leeghalen en uit elkaar halen. Sam heeft zo ontzettend goed geholpen, wat was ik trots! En ik heb mijn eerste boor-ervaring opgedaan ...... wat is dat leuk, nooit geweten! 

• Minder trots was ik op onze macaroni-strijd. Sam had geen honger (lees: hij had alleen lekkere honger). Hij verzon allerlei excuses om maar niet te hoeven eten en ja, hij was ook erg moe. Maar niks mee te maken, hij moest van mij de macaroni (ik had niet veel opgedaan) opeten. Dat deed hij dus niet. Even wezen afkoelen boven (uit zichzelf), heet gedoucht en toen weer naar beneden, waar dat bord macaroni helaas nóg stond. Hij zou van mij niets anders krijgen dan alleen maar die macaroni, al moet ik 'm dat als ontbijt serveren, 't maakt mij niet uit! Uiteindelijk met heel veel tegengesputter heeft 'ie toch opgegeten, pfoei, maar wel 1-0 voor mij!   
• Thabang weet nu ook wanneer hij jarig is: op 7 Septober in jaartal 38. 
• We hadden onze jassen aangedaan, toen begon Thabang ineens heel hard te huilen. Ik snapte er eerst niks van. Zat zijn keel vast in de rits van de jas. Ieuw, zo naar. En ik durfde de rits echt niet meer open te ritsen. Hij had zo'n pijn. Hij probeerde het zelf, maar echt zijn hele vel zat er tussen. Uiteindelijk heb ik toch Thabang's keel verlost van die stomme rits, maar ik word er nu zelf nog naar van! 
• Het onderstaande blije koppie mag afzwemmen, O, YEAH, O YEAH!! Het gaat vandaag (woensdag 4 maart) gebeuren!!
• Ik had eerst een belangrijke vergadering op school, maar die hebben ze speciaal voor mij verzet, lief! 

• Thabang snapt soms niets van deze ingewikkelde wereld! Zo dacht hij toen hij maandag hoorde dat hij mocht afzwemmen dat hij het diploma al binnen had (ik zag er natuurlijk ook wel erg blij uit) en we direct een feestje gingen vieren, nog niet helaas. En dan de voetbalplaatjes. Hij had 1 plaatje gekregen van een vriendinnetje en die ruilt 'ie nu telkens voor een andere. Dolblij is hij dan! Hij heeft geen idee waarvoor en waarom en al helemaal niet wie er op staat. Nu in bezit: Glen Johnson van Liverpool. 
• Afgelopen maandag was ik uitgenodigd voor de officiële bekendmaking van het winnende schilderij. Samen met mijn moeder werden we ontvangen met champagne ('s morgens om 11 uur komt dat best aan) en ik kreeg een mooie bos bloemen. Ik had me geen illusies gemaakt, dus toen ze zeiden dat iemand anders had gewonnen, vond ik het prima! Nu op zoek naar iemand die mijn supergrote schilderij wil kopen! Voor elk aannemelijk bod doe ik 'm weg! 
• En mocht ik 'm helemaal niet kunnen verkopen dan kan ik er vast een bejaardentehuis blij mee maken, die zijn vaak nogal gesteld op het Koningspaar (hoewel juist de jongere mensen op mijn schilderij hadden gestemd). 

• Hier is het AH-moestuintjes-virus toegeslagen bij beide jongens (heb ik nou nooit last van)! Toen de buurvrouw even kwam kijken zag ze dat we het helemaal niet goed hadden gedaan (dan was er over een maand waarschijnlijk nog niets te zien!), maar nu gaat 'ie goed en zien we de ruccola en radijs al opkomen! Sam en Thabang zijn bloedserieus en die dingen krijgen zelfs voor 7 uur in de ochtend al hun dagelijkse portie water!
• Even vooruitlopend op het volgende stadium van de planten: het verpoten. Sam wil dat absoluut niet aan mij overlaten, hij wil perse de hulp van de buurvrouw inschakelen (zij is bloemist en werkt in een plantenzaak). Toen ik aangaf dat ik dat ook heus wel kan, wil Sam toch liever het zekere voor het onzekere. Tsst. (misschien kent 'ie me ook gewoon goed?)     
• Denk je op zondag: ach, de laatste vakantiedag ..... ik kruip nog even mijn bed weer in. Komt Thabang op een gegeven moment boven. Zegt hij doodleuk: "Ik heb 112 gebeld!" Nee, joh, echt niet waar, hoopte ik. Naar beneden geracet om dat even te checken op de telefoon en ik kon inderdaad zien dat hij om 8.18 uur 112 had gebeld. Het was echt waar! Hij had een heel gesprek gevoerd. Die meneer had gevraagd waar zijn vader en moeder waren: "ik heb geen vader en mijn moeder ligt in bed." Hij mocht niet weer bellen. En beloofde plechtig dit nooit weer te doen. Oké, ik was in 1x klaarwakker en met die adrenaline kon ik de hele zondag wel door!
• Ik was ergens nog blij ook dat hij niet gezegd had dat er wat met mij was ..... stel je voor dat ze met gillende sirenes bij je huis aankomen en dat jij in zo'n afzichtelijke (ooit door Sam uitgezochte) pyjama met bijpassend rood hoofd de deur open doet en er niks aan de hand blijkt te zijn.
• Ik had 'm dit trouwens laatst zelf aangeleerd: bellen naar familie, maar ook naar 112 als er wat is. Ook in groep 1 is dat een doel waar we aan werken. En Thabang is 6 jaar, dus ik dacht .....  
• Na die lelijke "wake-up call" konden we zondagmiddag wel lekker genieten van brandweerman Sam (zonder mijn eigen Sam, die is daar nu echt te groot voor).