Over een vriendinnenboekje, nieuwe huisdieren en een vreselijke toeter

 

• Thabang moest in een vriendinnenboek schrijven (met allemaal modellen erin). Daarna moest hij zichzelf als model inkleuren. Mama, heb ik ook bruine armen? Mama heb ik ook een bruine neus? Mama, heb ik bruine benen? Mama, heb ik een bruine piemel? Mama, heb ik een bruine buik? Mama, heb ik bruine voeten? Mama, heb ik bruine lippen? Ja, ja, ja, ja, ja, ja, ja! Hij heeft dus alles bruin gekleurd.
• Het fietsen op de nieuwe fiets is voor Thabang het allergeweldigste wat er is! Alleen, 2 nadelen, zo'n supersnelle fiets, ik kan hem niet meer bijhouden met skeeleren! En hij heeft voor zijn verjaardag een enorm lawaaierige toeter gekregen (en bedankt Lerato!!), zie filmpje:

• Maandag had ik een studiedag. En om 12 uur werd Thabang door oma getaxied van school naar Marjolein, Koen en Lotte. Daar heeft hij een leuke middag gehad. Hij was nogal onder de indruk van een botsing die hij had gezien (een man reed hard achteruit tegen een geparkeerde auto).
• Als ik Thabang ophaal zegt hij nu vaak dat hij me gemist heeft, lief!!
• Zaterdag was er veel regen, blij dat ik dit jaar ben afgehaakt om mee te doen aan de kunstmarkt in Nijverdal.
• Tsja, vorig jaar hadden we van vriendin al een bon gekregen van Pets Place! Nu kregen we een kom en grind voor op de bodem. Ojee! We moeten (vooral ik) eraan geloven: we krijgen nieuwe huisdieren! Vissen! Sam en Thabang konden niet wachten tot we naar de dierenwinkel gingen voor het uitzoeken van twee prachtige vissen. Silvje & Bollie. Vorig jaar had ik het niet aangedurfd met Thabang (hij likte zelfs aan slakken en was af en toe nogal hardhandig), maar nu is het eigenlijk wel goed, kunnen we gelijk bezig met hoe je voor dieren moet zorgen! Ze kunnen zo een half uur zitten te observeren, heel interessant! 

• Thabang heb ik opgegeven voor de zwemles. Wachttijd is 7 maanden, dus nog even geduld!
• Ik heb vorige week tijdens een heel duur verplicht supervisiegesprek (reflecteren op je eigen handelen als kindercoach) mijn hoofd mooi weer op orde kunnen brengen! Ik ga de dinsdagochtend blokken voor het kindercoachen (acquisitie, studie en het coachen van kinderen). En ik heb ook de verplichte studiepunten gehaald voor het lidmaatschap van de beroepsgroep!
• Thabang is volledig zindelijk, behalve als ik moet werken en écht geen tijd heb om zijn bed te verschonen om 5.50 uur. Nu al 3 keer!
• Nog één drumles te gaan en dan stopt Sam ermee. Even geen muzieklessen meer!
• Woensdagmiddag stond er een uitje gepland met meer dan tien andere adoptiekinderen in de Morskieft in Reutum. Sam mocht een vriendje meenemen en wat hebben we een plezier gehad! Jammer van dat ronddraaiende ding waarvan al het zand bij Thabang in het haar viel!  

• Het humeur van Thabang blijft wel een ding ..... als 'ie toch chagrijnig is! Poehee! Hele trukendozen hebben Sam en ik al geprobeerd, maar je moet gewoon wachten tot de volgende dag.
• Sam en ik hebben ons boek voor de meteorologie uit, nu beginnen we aan het briljante brein. Jammer dat ik niet alles kan onthouden (mijn brein is niet zo geniaal helaas)!
• Thabang heeft op school les gehad over de telefoon en hij mocht de juf een keer opbellen (alle kinderen). Dat is nog eens leuk!
• Zondag lekker gewandeld bij de Lemelerberg. En heerlijke bramen geplukt!

Hoog de boom in!

• Thabang begint belangstelling te krijgen voor letters. Dan doet 'ie net of er op de pindakaaspot Thabang staat en dan is hij heel overtuigend, hij weet het zeker!
• Sam en Thabang zijn meestal uitersten en dat is juist leuk. Bijvoorbeeld: Sam moet er sinds kort niet meer aan denken: kusjes! Thabang vindt 100 nog niet genoeg.
• Wel jammer dat Thabang mij vast op de kusjes-manier heeft aangestoken met een virusje wat zorgt voor een zere keel en een rare stem. Komende week maar even aan de Strepsils.  
• Vanmiddag was Sam de klos. Bij 9-jarigen horen namelijk twee prikken: de BMR en DTP. Au, au, au! Maar (en dat is voor het eerst) dit keer was er geen houdgreep nodig. En ik heb geen traan gezien, super Sam!
• Toen Thabang een onderbroekenverpakking in de handen had met een mevrouw in ondergoed erop, wilde hij deze niet meer loslaten. Hij was er onafscheidelijk mee en bleef er maar naar kijken, hij kroop er zelfs mee onder de deken, ha, ha! Mijn moeder was er ook bij en we moeten er nu nog om lachen!   

Een echte cowboy!