Over waterpukkeltjes, collecteren en stoute vogels

 

Bij een vissteiger. 

• Het is een grote uitdaging om Thabang te douchen met zijn pink in het verband. Plastic zakjes werken het beste (maar blijkbaar niet altijd).
• Heel leuk al die vogeltjes in onze tuin, maar nu even niet .... ze eten al mijn graszaad op! Nog geen zin gehad om een vogelverschrikker in elkaar te flansen, dus ik stuur om de beurt Sam en Thabang naar buiten om ze weg te jagen! Thabang vindt de vogels vooral erg stout en wil ze het liefst platstampen (ja, ja). De weersomstandigheden zijn ideaal, maar tot nu toe komt er alleen nog maar onkruid op!   
• Toen we laatst bij de eerste hulp in het ziekenhuis waren, hoorden we eigenlijk bij mijn ouders aan tafel te zitten ...... toen we geen tijd meer hadden om samen te eten kregen we het onderstaande mee van mijn vader (in het folie zit verse meloen en chocola!), superlief!

• Af en toe zie ik Thabang kauwen op iets. Zodra ik vraag waar hij op kauwt slikt hij het door. Maar nu heb ík het door ..... het is zijn eigen haar, hij trekt er gewoon een pluk haar af, nu zitten er bij z'n voorhoofd alleen nog maar wat korte dreadjes.
• Ik had koude oren, zegt Thabang dat ik koude winter-oren heb.
• Soms realiseer ik het me niet goed, maar de band tussen Sam en Thabang blijft natuurlijk groeien. Ze zijn zo leuk met elkaar (meestal dan). Toen Thabang laatst 1x niet naar de BSO ging, moest Sam bijna huilen omdat hij zonder Thabang niet naar de BSO wil, ze spelen daar het liefst samen. Ook waren ze deze week aan het spelen dat Sam Thabang naar bed brengt, compleet met voorlezen en een heleboel "see you tomorrows". Sam en ik kunnen ons haast niet meer voorstellen dat we vóór Thabang met z'n tweetjes waren! 

 

Ook even uitproberen! 

• Sam vindt het inlopen bij de atletiek het minst leuke onderdeel van de les. Hij heeft nu een systeem (zoals hij dat noemt): hij denkt alleen nog maar aan chocolade fondue en dan gaat het lopen prima!
• Door zijn pink heeft Thabang 1 week niet kunnen fietsen, maar nu was hij echt niet meer te houden. Zaterdag mocht hij fietsen en dan ging ik voor het eerst weer eens op de skeelers. Dit ging perfect. Dat hebben we zondag nog eens over gedaan met Sam ook op de skeelers erbij. Voor mij niet zo handig want 2 dagen achter elkaar is dubbel zoveel spierpijn, heb ik gemerkt.
• We konden het net redden tot aan de ijssalon! 

 

• Met de juf van Thabang en de intern begeleider van de school hebben we een extra gesprek gehad over Thabang. We hebben school en thuis op elkaar afgestemd, prioriteiten gesteld (sociale ontwikkeling!) en waarschijnlijk gaat Thabang nog een jaar groep 1 doen. Graag!! Zo krijgt hij extra de tijd om te wennen en een stevige basis te ontwikkelen. Tot de zomervakantie blijft Thabang lekker de middagen thuis. Kunnen we lekker relaxen, spelletjes doen en een beetje rondfietsen.
• We hebben samen met mijn ouders gegeten bij Job & Mirjam, mijn neef en tante, waar ik heel erg jaloers op ben, want zij kan dingen die ik niet kan ..... koken! Het smaakte wéér heerlijk.  

• Thabang en Sam mochten zondag nog even in een Ford Thunderbird (zo'n grote witte Amerikaanse bak) zitten .... cool!
• Ik zag vorige week al een paar pukkels in Thabangs gezicht, maar het duurde een paar dagen voor ik me realiseerde dat dat de waterpokken waren! Hij noemt ze zelf waterpukkeltjes. Eén nacht heeft hij er echt veel last van gehad en heeft me elke 20 minuten geroepen omdat het zo kriebelde. Hij had er vooral veel op zijn rug, pas toen hij alles open had gekrabd, kon hij weer rustig slapen. Ook tussen zijn benen zaten er een paar. Toen hij met zijn handen in zijn broek door de supermarkt liep had ik echt de neiging om aan alle (lachende en vreemd kijkende) mensen uit te leggen dat hij daar ook waterpokken had, ha, ha.
• Voor het eerst in mijn leven ben ik wezen collecteren. Voor de hartstichting. Sam en Thabang mochten me helpen! Jammer dat Thabang net precies in het midden van onze route moest plassen (even een sprintje naar huis), maar voor de rest ging het helemaal goed! Trots!