Welkom op mijn weblog!


Yes, I'm happy
No, my life isn't perfect

woensdag 14 januari 2015

Over een opvoed-dilemma, een lantaarnpaal-botsing en een liefdes-update!

  • Beetje raar om op 14 januari nog over oud en nieuw en het vuurwerk te schrijven, maar oh wat waren dit mooie dagen voor Sam & Thabang! 
  • Die 893 stuks vuurwerk moesten natuurlijk worden afgestoken! Poehee, wat een werk. En zeker omdat je eigenlijk pas vanaf 18 uur mag afsteken. Daar ontstond dus ook het grote dilemma. Ik ben best wel van de regels en het goede voorbeeld, maarja ..... nu stond ik toch wel heel erg in opvoed-tweestrijd, ook omdat Sam's vriendje maar tot 11 uur 's ochtends bleef (al maanden hadden ze hier naartoe geleefd, en moeders (ik dus) wist ten tijde van het logeerafspraakje niet dat de afsteektijden waren veranderd). Zwager Eric bood aan dat we op oudejaarsdag wel bij hen thuis (ze wonen achteraf) het vuurwerk mochten afsteken! Zo gezegd, zo gedaan. (Met het kleine risico dat we ons allemaal bij bureau Halt moesten gaan melden).
  • Mooi om te zien hoe voorzichtig de jongens zijn! Thabang moest het met sterretjes, knalerwten en trektouwtjes doen! En wel mét vuurwerkbril natuurlijk!  
 


  • Thabang ging zelfs met zijn vuurwerkbril naar de wc! Had zwager Eric een trektouwtje aan de deur gemaakt, hi, hi! Dat vond Thabang heel erg (grappig) ...... stoute Eric!! 
  • De vuurwerkbril is trouwens niet meer. Thabang stond er een keer bovenop. 

En alles werd weer keurig opgeruimd! 
  • Oudejaarsavond bij vrienden doorgebracht, superleuk! Lekker eten, wijntjes drinken en sjoelen. En Sam bleef maar afsteken, met de grootste big smile die ik ooit gezien heb!
  • Er was ook een jong hondje! Wat een feest, zo'n lollig speelkameraadje voor Sam & Thabang. Die lieten zich helemaal aflikken. En ze deden de hele week in de kerstvakantie nog dat drukke hondje na!
  • Drie jaar geleden zijn we met z'n drieën op zes januari geland vanuit Lesotho. Dit na een afschuwelijke, slopende reis (zonder de juiste papieren, ingenomen paspoorten, acht uur in Johannesburg wachten, in het vliegtuig door de luier heen over mijn groene bloemetjesjurk laten plassen door Thabang en een grootse driftbui achter de schermen bij Schiphol). En toen stonden daar de allerliefsten op ons te wachten en toen was alles goed! Prachtig om naar terug te kijken. 
  • Het was ook weer tijd voor het nu alleen nog jaarlijkse progress report/update van Thabang voor Lesotho. Toen ik aan Thabang vroeg wat ik zou opschrijven mocht ik vooral niet noteren dat hij ondeugend, stout is en liegt. Hi, hi. Er staan vaste items in zoals hoe het in de familie gaat (super), zijn ontwikkeling (mooie stijgende lijn), school (in groep 2 geweldig), gezondheid (supersterk en al bijna 30 centimeter gegroeid) en mijn eigen gevoel (so much love!!). Nou, Thabang ...... dat zit wel goed hoor, bijna alleen maar positief dus (maar toch wel opgeschreven dat je af en toe "a little bit naughty" bent, zij hebben ook Facebook!!).   
  • Soms zie ik van die bijzondere foto's langskomen van het tehuis waar Thabang heeft gewoond. Hieronder zie je een feest, een bioscoopmiddagje met popcorn en naptime.


  • Zaterdag 3 januari hadden we een feestje van het vriendinnetje van Thabang: Lerato, zij werd al weer 9 jaar! 
  • En wat deed Thabang het goed! Niemand kwam klagen over a-sociaal gedrag en Thabang heeft niets gesloopt (al had Lerato haar roze Barbie auto wel even goed opgeborgen na het voorval van vorig jaar). Ik kon gewoon relaxed blijven zitten! Hoe fijn is dat! 
  • Thabang kreeg nog een mooie brief in de vorm van een vlinder met de tekst: Lieve Thabang: je segt dat je met mijn wil trouwen maar je moet groot zijn ik weet dat je heel graag wilt groetjes Lerato
  • Mohale was ook op het feestje en die had een heel goed plan. Samen nog even naar de Mac om frietjes te eten, leuk! Toen ik aan Thabang voorstelde om ook zijn haren zoals Mohale kort te laten knippen, was Thabang erg bang dat iedereen hem dan gaat uitlachen. En toen Lerato dat hoorde werd het per direct verboden om het af te laten knippen! 
  • Er zijn nog geen triops/schaaldiertjes te bekennen, boehoe! Helaas.We denken dat het aan de temperatuurwisselingen ligt (ik ga ook niet 24 uur de verwarming op 24 graden zetten). In de zomer doen we poging nummer 2. 
  • Thabang: "mam, je hebt alleen maar jongens, je wilt er vast heel graag nog wel een meisje bij, he?!"
  • Ik zag trouwens via het nieuws een aantal wel heel bijzondere nieuwe babynamen voorbij komen: Qut, Pui, Huigje, IJssel, Tsz, Pup en Ghëarmiangelijanno. Hmmm, 't zou mijn keuze niet zijn.
  • Met sinterklaas had ik geen extra cadeautjes gedaan voor mijn familie, maar een brief van sinterklaas dat iedereen getrakteerd werd op een lekkere brunch. Op 4 januari was het zover! Vanaf 's morgens heel erg vroeg was ik in de keuken te vinden (toen voelde ik me al niet lekker): eieren koken, croissantjes fabriceren, chocoladefondue prepareren, pizzabonbons creëren, pannenkoeken grillen, broodjes afbakken, push-ups (nieuwe rage) maken, etc, etc. Het was helemaal geslaagd.  En we konden er de hele week nog van eten! Behalve ik, want ik was vanaf zondagnacht gelijk al ziek! Ik heb zowat de hele week in bed gelegen en ik kon 3 dagen amper slikken (alleen wat vloeibaar voedsel). Terwijl ik net zo'n zin had in gezond eten/donkerbruine boterhammen na deze lekker-eet- kerstvakantie!  
  • Thabang kwam als troost nog wel aanzetten met een lieve tekening: een huis met alleen een mama erin, omdat ik zo zielig de hele dag alleen was!
  • Maar goed, ik ben er weer! Ziek zijn is stom, suf, saai en slopend. Het zweet brak me uit toen ik even een nieuw voorraadje Ibuprofennetjes wilde inslaan. En 't is vooral erg onhandig als je kinderen hebt: er moet gedoucht, drinkbekers en broodtrommels moeten gevuld, ze beschouwen me nog steeds (ook als ik amper kan staan) als klimpaal (Thabang), ze hebben steeds honger, lopen met vieze modderschoenen naar binnen, ze fietsen tegen een lantaarnpaal aan en belanden bij de buren in de bosjes en bellen vervolgens huilend aan (Sam) en ze blijven eindeloos vragen stellen. Sam: "wat zijn penissen?" en Thabang: "Maham, mag ik iets met een beeldscherm? Onee, ik zal niet meer vragen of ik op een beeldscherm mag, maar het mag wel, he?! Mam, ik zeur nu toch niet over een beeldscherm? Mam, ik zal echt niet meer zeuren om een beeldscherm." Whaaaaaaa!!!!!
  • Na de brunch hebben we nog een wensballon voor mijn lieve ouders opgelaten! (dit was ook de laatste keer ooit want het schijnt nogal slecht te zijn voor het milieu en gevaarlijk).

  • Sam en ik zijn fan (behalve van de titel) van een nieuw programma: Mindf*ck. Illusionist en arts Victor Mids laat zien hoe je het onderbewustzijn kunt beïnvloeden. Bekende en onbekende Nederlanders krijgen (on)verklaarbare illusies voorgeschoteld.
  • Ik blijf erbij ..... geef Thabang de tijd om zich te ontwikkelen. Nu begint hij interesse te krijgen voor het schrijven: hij kan (bijna) Thabang, mama en Sam schrijven. Maar ook begint hij wat woordjes te lezen. Zo mooi! Hij kent al 7 letters (m, i, o, p, s, e, t). En toen hij ineens "pis" las ....... was zijn reactie overweldigend. Oho! Dat mag toch niet! Iedereen moet nu weten dat hij 'pis' kan lezen.

  • Toen ik aan het meezingen was met een liedje op de radio zei Thabang: van jou vind ik het niet mooi, van de radio wel! 
  • Ik ben aan het lezen in een nummer van de Linda met als titel: happy single. Er schijnen steeds meer vrijgezellen bij te komen. Keus zat, zou je denken. Maar het zijn vooral laagopgeleide mannen en hoogopgeleide vrouwen die alleenstaand zijn en dat schijnt weer niet zo goed te matchen.
  • Ik heb Tinder: een soort van dating-app op je telefoon, 't heeft wereldwijd al 5 miljard matches gemaakt (21 miljoen per dag). 
  • Het was al een tijd rustig op het mannenfront, maar ik heb dankzij die app al 4 dates gehad met dezelfde man, een hoogopgeleide psycholoog/filosoof (een 2e date was sowieso al 2 jaar geleden). Bij de 4e date had ik aangeboden om te gaan koken. Uiteindelijk is het gebakken zalm met Hollandaise saus, gepofte aardappel (uit de magnetron, hi, hi) met knoflooksaus en rucola met stukjes mango geworden. De volgende dag zat ik met mijn zussen te whatsappen, zij vroegen of het koken gelukt was? Ja, was mijn antwoord. Mijn zussen waren gelijk bang dat de man in kwestie denkt dat ik een keukenprinses ben! Ik heb nog even navraag gedaan bij man in kwestie, maar nee, hoor, dat dacht hij niet;-)
  • Allebei hadden we bedacht dat er geen 5e date komt. Dus dat was alweer 't einde van de liefdesupdate! 
  • Wat ik wel heeeeeel bijzonder vond aan mijn date ...... hij was 56 kilo, dus 2 kilo lichter dan mij, ik kan er nog niet over uit!!  
  • En toen had ik zaterdagavond een erg leuk gesprek via Tinder, bleek de man 4 (!) zonen te hebben. Help, samen 6 zonen, stel je voor ...... sommigen denken soms dat ik (te) kritisch ben, maar 6 jongens dat is onmogelijk, te complex, een regelrechte nachtmerrie, ha, ha. Wordt niet vervolgd.
  • Wel voor iedereen een heel liefdevol jaar gewenst! 

1 opmerking:

  1. Oh Marije, wat moet ik toch altijd lachen om je date verhalen.... ik lag blauw, sorry! Ik zag je al gaan met 6 kinderen, illegaal vuurwerk afsteken en daarna met zijn allen bij bureau Halt :-P
    En Thabang met korte haren, dat kan echt NIET volgens Lerato. Ze heeft al een paar keer gevraagd of het nog wel lang is!
    En fijn dat je weer beter bent! Ziek zijn is nooit leuk, maar al helemaal niet als je er alleen voor staat thuis!
    xx

    BeantwoordenVerwijderen