Miss happy (meestal dan): Over een raadsel (wie van mijn zoons zakt door het ijs?), vastgevroren veters en een heuse sauna in huis.

Onafscheidelijk die twee!

Wat een heerlijke vakantie hebben we!
Ook nuttig, ik heb best veel gewerkt, alle kledingkasten uitgezocht, we zijn naar de orthodontist, kapper, fysio en naar de gemeente geweest voor een nieuw paspoort voor Thabang.
O yeah, o yeah, o yeah! Schaatsweer! We wilden eigenlijk naar Giethoorn, maar kwamen bij de privévijver van mijn zus terecht. Geweldig.

Mijn zwager heeft altijd van die leuke ideeën!

Curling mét nichtje Nikki, whaha!

Hoewel mijn neefje Stef het minder geweldig vond. Er was namelijk een haan. En die had het ineens op Stef voorzien en trapte Stef met zijn sporen. Stef zette het natuurlijk op het rennen (en krijsen). De haan rende 'm achterna, Stef heeft nog nooit zó hard gelopen. Toen Stef naar binnen vluchtte kwam oom Eric snel achter de haan aan .... toen was de haan niet blij. Eric is namelijk kippenvanger geweest en weet precies hoe dat werkt. Op de kop bungelend aan zijn poten moest hij naar zijn hok, waar hij de rest van de dag moest blijven.
Thabang zakte weer met een voet door het ijs. De hele schaats nat. Dat water bevroor, waardoor we later de veters niet meer konden openen, compleet vastgevroren. Hij moest met de schaats aan in de auto weer naar huis en daar ontdooien!

Hij kan niet wachten tot 'ie zich kan scheren!

Vrijdag ging ik met mijn moeder een dag naar Zwolle .... om een dag te winkelen. Dat is zo gezellig. We hebben zelfs vier keer een horecagelegenheid bezocht voor cappuccino, taart, lunch & wijn. Ik heb een spijkerbroek gekocht en roze schoenen gekregen van mijn lieve mam!!
Dit stond bijna het hoogst op de to-do-lijst van de jongens: naar Krazy kangaroo in Enschede. Dat is een indoor trampolinepark. Het was er echt te gek. Naast de standaard trampolinevelden kon je er ook een ninja parcour afleggen, op touwen balanceren, met ballen spelen, duiken in een grote bak vol schuim, er was een grote airbag en nog veel meer. Echt heel gaaf om te zien! Helaas geen enkele goede foto kunnen maken.

Sam ging een dag met zijn vrienden op stap .... met de trein naar Rotterdam. Help, net zo spannend voor hem als voor mij (en ik had Sam juist gestimuleerd om eens wat initiatief te nemen). Hij hoefde zich niet dik aan te kleden want hij heeft het nooit koud. Ahum.
En koud dat hij het had, poehee, het was zelfs pijnlijk.
Maar gelukkig hebben ze ook zo ontzettend veel lol gehad. Ze gingen naar de koopgoot, de markthal en de Erasmusbrug. Op naar nog veel meer mooie momenten.
Sam kwam trouwens ook thuis met een natte voet, hij was door het ijs gezakt.
Beide zoons die dus met ijskoude natte voeten thuis komen ..... ik zeg niks.

Ik ben met Thabang begonnen met fysiotherapie. Het is om te kijken hoe het precies zit met de verwerking van prikkels. Weer tig formulieren ingevuld en we konden van start. Het blijkt dat Thabang veel prikkels moet krijgen om wat te voelen. Ook de pijngrens is zeer hoog.
Hij krijgt nu inzichten dat anderen fysiek anders in elkaar zitten en aanrakingen anders kunnen ervaren.
De grove motoriek en fijne motoriek zijn erg goed ontwikkeld, hij is behendig en sterk.

Hij kent zijn eigen kracht soms niet. Zoals zondagochtend. Ik had mijn wijnglas gisteravond niet in afwasmachine gezet. Thabang dacht vanmorgen dat hij dat wijnglas wel even kon vullen met ranja. Toen hij zich geïnstalleerd had op de bank kneep hij het hele glas kapot. Thabang zat werkelijk helemaal onder het glas en bloed. Het droop ervan af. Een glip in zijn hand en vinger. En dat glas zat overal op zijn lichaam (hij had alleen een onderbroek aan, kwam net onder de douche vandaan en dan blijkt dat glas goed te plakken). Eerst Thabang helemaal schoongeveegd, wonden verzorgd, glas opgeruimd en dan de plakkerige ranjabende opgedweild. Ik hoef me nooit te vervelen hier.
Ik vond het vreselijk, maar ik moest wel vier dagen zonder auto, hij moest weg voor de APK. De APK zit er weer op, maar hij is nog niet klaar. Wordt vervolgd en dat betekent vast een dikke rekening.
Het was deze week koud buiten. Maar binnen niet. Thabang had 's morgens al (poging tot lief zijn) even de verwarming voor ons aangezet: op 27 graden!!!! Snikheet dus!
We keken met z'n drietjes op de bank met een bak popcorn naar de film Dolfje weerwolfje. Op een gegeven moment zegt iemand tegen Dolfje dat hij geen dingen meer kapot moet maken. Ik mompel hardop dat ik dat ook altijd zeg. Thabang: "Helpt het?!" Nee, niet echt, nee.
Zaterdag kon het nog mooi: schaatsen op het vennetje. Pure nostalgie! Heerlijk om van die mooie grote rondes midden in de natuur te maken.
Ik vond het trouwens gruwelijk eng, dat ijs dat kraakt verschrikkelijk!