Miss happy (meestal dan): Over een Valentijnsboete, het antwoord op een huwelijksaanzoek en vertrekken naar Hawaï

Ik had voor mijn 40e verjaardag van mijn vriendinnen een workshop handlettering gekregen en aansluitend een high wine. Thabang dacht dat ik naar Hawaï ging i.p.v. naar de high wine.
En wat was het leuk en gezellig. Tussendoor even flink concentreren, voordat het mislukt. Toen ik net mijn tekst/tekening had opgeruimd, stootte ik de beker water met penselen om, niks geruïneerd gelukkig.

Ik vond het vooral heerlijk om weer eens iets voor mezelf te maken. Ik werk meestal in opdracht en dan is dit wel een keer heel fijn om te doen.
Daarna op de fiets naar Toi toi voor een heleboel wijn en hapjes. Puur genieten.

Ik had twee roze ballonnen met helium gekregen en vervoerde die 's nachts terug op de fiets naar huis (met al die wijntjes heb ik maar 1 bosje geraakt ;-). De volgende ochtend waren de ballonnen leeg ..... Thabang wilde graag gekke stemmen maken, tsssst.
Thabang zei onder het eten: "Mam, wat kan jij snel sorteren!" Waarschijnlijk bedoelde hij verteren?
Ik heb op de school van Thabang een heel belangrijk twee uur durend gesprek gehad met een heleboel mensen (van orthopedagoog tot aan directie). We hebben nieuwe plannen gemaakt om Thabang nog beter te kunnen helpen. Onder andere fysiotherapie (voor de prikkelverwerking, bewegingsonrust) en psycho-educatie (zodat Thabang meer leert over zichzelf; wat kan hij goed/minder goed). Zo gaaf dat ze van alles voor Thabang willen doen .... wat een geluk dat hij hier op school zit! Daar ben ik echt heel dankbaar voor.
Met Valentijn viel er een pakket op de mat .... een verrassing voor Thabang van zijn lieve vriendinnetje Lerato. Er zaten lekkere grote snoepharten in, een sleutelhanger + sleutel (de sleutel tot haar hart) en het belangrijkste, een muziekkaart met de tekst: "Lieve Thabang, ik wil heel graag met je trouwen, als je iets in de 20 jaar bent en ik ook". Hoe geweldig!!
Ik mocht zelf ook niet klagen deze Valentijnsdag .... binnenkort vertel ik daar meer over!

Thabang had trouwens ook een heel pakket opgestuurd naar Lerato, maar toen Lerato terugkwam van haar vakantie lag er alleen een boete bij hen op de mat. 4,98 euro omdat het poststuk te groot was. Leuk, zo'n Valentijns verrassing ;-(
Op woensdagmiddag gingen Thabang en ik nog even aan de wandel op de Holterberg samen met mijn zus Judith en zwager. Een rondje van 3,5 kilometer. Thabang kon zijn draai niet vinden en was niet vooruit te branden. Hij werd ziek. Turnen was geen optie en in de nacht van woensdag op donderdag was Thabang heel benauwd. Hij heeft me de hele nacht uit mijn slaap gehouden.
Donderdagochtend moest ik aan het werk. Maar Thabang kon niet naar school. Wat nu? Mijn enige hoop was vriendin Marlon (mijn ouders waren net een weekendje weg en alle anderen werken op donderdag). En gelukkig, zij kon! Wat een opluchting. Ik wil dan zo graag zelf voor Thabang zorgen, maar Marlon was toch een heel mooi en lief alternatief!
Bij ons op school is geen inval te vinden, dus niet gaan werken is absoluut geen optie.
We zagen vorige week een prachtig verlichte optocht in Lemelerveld. We hadden nog nooit zoiets gezien, heel cool gemaakt.

Mijn zusje tagde mij nog in een Facebookbericht. Onderzoek wijst uit: het tweede kind in het gezin blijkt de grootste lastpak te zijn. Steeds wordt er meer onderzoek gedaan naar groepsdynamiek in gezinnen, wat op zich een positieve ontwikkeling is. Echter zal niet iedereen blij zijn met de resultaten, want uit recent onderzoek blijkt dat kinderen die als tweede worden geboren, voor de meeste problemen zorgen! Nouja, zeg ... ben ik nou net de tweede.
Thabang mocht zaterdag even met scheerschuim kliederen. Hij vindt dat zo heerlijk. Goed voor de sensopatische en creatieve ontwikkeling, maar vooral voor de lol natuurlijk.