Grappig

Nu ik net begonnen ben met deze website en me niet meer alleen op het onderwerp adoptie hoef te richten kan ik elke dag wel iets opschrijven (ik heb nu nog vakantie) .... zo kwam ik er net achter dat mensen mijn blog proberen te vinden met zoekwoorden. Die zoekwoorden worden dan weergegeven bij de statistieken. Ik zag dat iemand had ingetikt: "zeeman ondergoed set mister happy" .... nou dan weet je zeker dat je op mijn site uitkomt!
Of dát een goed teken is dat weet ik niet ......

Nieuwe schilderijen

Weer twee nieuwe schilderijen klaar! Ik ben er blij mee, maar wat zitten hier veel uren in. Ik ben normaal van snel en efficient werken, maar snelheid is bij dit soort schilderijen niet te doen!

Het formaat is 40 cm x 120 cm en het schilderij kost 95 euro. Dat klinkt natuurlijk héél duur! Maar je kunt beter automonteur worden, hoor!

Een automonteur vraagt bijvoorbeeld 42,50 euro per uur aan arbeidsloon en dan komen daar nog eens de materiaalkosten bij. Dus als er 6 uur wordt gewerkt aan de auto levert dat al snel 255 euro op en daarover komt dan nog eens BTW, dan zit je al boven de 300 euro alleen aan arbeidsloon (zonder materiaal).
Als je mijn arbeiduren gaat uitrekenen kom ik op minder dan een tientje per uur uit .... helaas.

Miljonair ga ik er niet van worden, maar het is wel 100% passend bij mij!!

Onrust in Lesotho

Twee weken geleden was er helemaal geen fijn nieuws uit Lesotho.

Precies waar het tehuis van Thabang staat waren ze aan het protesteren.  Toen ik dat las kreeg ik het helemaal warm …..   

Hieronder een paar stukjes die ik heb gelezen op het weblog van de manager van het tehuis:

15 augustus:

“Today was the first day of the strike (stay away day of the factory) and it did not remain peaceful. Three people were shot and one was fatal. There were rocks flying and tires burning and they even created a road block at the end of our road to prevent either people or police from traveling by the factories (protesters made the road block, not the police). A few of our staff spent the night here so they would not have to travel through the dangerous crowds who had gathered to protest. Several others are pulling a double shift so that our drivers are not required to drive by the factories to pick up our staff. All this is happening in Ha Thetsane and that is where we are living so we ask for prayer that the strike will end soon and that no one else will be shot or injured in the next few days. I understand their desperation as they already make such little money and the taxi prices being raised is going to really hurt those who are already poor and barely making it.”

17 augustus:

“There were two more shootings yesterday. And, protesters were pulling people out of their houses and beating them, if they were found to have gone to work. One of our staff had to dress in disguise so that he could make it to work. We sent most of our staff home early yesterday so that they would be safely there when the tension level was set to rise (3-5 pm was anticipated to be the most tense hours, as that is when the factories were to let out).

Today happily started off quiet, but we are not sending the van into town for fear of the protesters either injuring the vehicle or even shooting at our staff in the van. Sounds rough, but anyone that is perceived to not be following the "stay away" policy is considered to be against them. (Even though they would agree that an orphanage cannot stop its operations).

Happily, the orphanage has been able to keep a low profile through this and we have not had any incidences during this time. All our staff are safe and staying out of the politics.”

24 augustus:

“There is peace in Lesotho again. The march on Monday was peaceful which was an answer to prayer. I do not know the outcome of anything that brought on the strike and the march. I do not know if the people will get a raise in pay. I will at least inform you that there is peace and everyone is back to work.”

Pfff, gelukkig is de rust weer terug in Lesotho!

Op vakantie

Ik had niet gedacht nog een keer als “laatste keer” met Sam alleen op vakantie te gaan!

Maar met veel plezier gingen we afgelopen dinsdag naar de Loosdrechtse plassen. Met véél plassen! We hadden pech met het weer: dinsdag onderweg noodweer, woensdag hebben we bijna de hele dag in de regen gefietst; zelfs staand wezen picknicken in de regen met ons meegekregen lunchpakketje, donderdag hadden we een binnenprogramma: science center Nemo Amsterdam (toen was het natuurlijk stralend weer!). En vanmorgen vertrokken en weer fikse buien en een boel geflits (niet van de snelheidscamera).

We zaten in een hotel (gelukkig niet op een camping) in Loosdrecht en in Wassenaar. Er zit trouwens weinig verschil in prijs tussen kamperen en de hele goede hotelaanbiedingen (14,95 p.p. voor een nachtje hotel, voor kamperen ben je ook zo 20-35 euro per nacht kwijt met z’n tweeën). En wat vinden we het heerlijk om ’s ochtends aan het ontbijt te schuiven: het leukste moment van de dag …. bakje koffie, eitje, yoghurt, croissantje en de kletspraatjes van Sam.

Toen we de sjieke lift in stapten was Sam erg onder de indruk van de rood met goud beklede binnenkant: “wow, wat populair hier”! Huh, wat zeg je, Sam?  

Die sjieke & luxe boel in de hotels hoeft van ons niet zo en dat past ook niet echt bij ons. Zo gaat Sam soms stuiterend op zijn billen van elke traptree af, lacht hij regelmatig te hard, hangt hij aan de reling, laat hij soms de inhoud van zijn mond zien tijdens het eten (opvoeding is nog lang niet klaar), loopt hij in het hotel op foute teva’s, komt hij ’s avonds meestal een keer in zijn boxershort naar beneden, wiebelt hij iets teveel op zijn stoel, doen Sam en ik tikkertje en verstoppertje in de hotelkamer (we hadden een grote kamer), ook een koprol op de boxspring gaat Sam niet uit de weg! We zijn dus niet echt geschikte hotelgasten, maar we zijn wel heel lief en je hoort ons nooit klagen!

Als Sam ’s avonds naar bed gaat barricaderen we de hele bedrand met stoelen of andere grote dingen, zodat Sam niet uit zijn bed valt (misschien overbodig maar Sam is nogal beweeglijk en uit ervaring weet ik hoe hard een dreun op de grond klinkt, en dan zit de schrik er zo in dat ik geen oog meer dichtdoe). Nu hoor ik alleen nog maar af en toe een plof als zijn arm tegen de stoel slaat of krijg ik zelf een arm in mijn gezicht.

Potje bowlen!

(heerlijk met onze natte regen-voeten in de bowlingschoenen zonder sokken!)

Science Center NEMO is het allerleukste museum dat ik ken! Er is genoeg te doen: NEMO heeft vijf verdiepingen vol spannende, leuke doe- en ontdekdingen, waar je je de hele dag kunt vermaken. En afblijven is verboden .... net iets voor Sam! 
Sam vroeg vorige week wat 'schijtkunde' is, dus dat kon ik hier mooi uitleggen.
Dit was de tweede keer dat we er waren, maar eigenlijk moeten we hier elk jaar naartoe! 

Mijn laatste werk

Wat blijf ik het heerlijk vinden om te schilderen.
Vaak werk ik in opdracht, zoals deze (geboortekaart naschilderen):

De afgelopen tijd heb ik nauwelijks nieuw werk gemaakt, maar nu had ik ineens tijd én zin!

Ik ben vaak erg precies en netjes aan het schilderen. Nu had ik vorig jaar bedacht dat ik maar eens een wat 'lossere stijl' moest bedenken, waarbij ik niet met mijn neus 2 centimeter boven het schilderij hoef te hangen en waarbij ik niet in opperste concentratie moet blijven .......

En wat is het resultaat?

Nog preciezer dan ooit met al die streepjes ..... ik moet 2 of 3 laagjes per kleur schilderen en mag nog geen millimeter afwijken, dit was niet de bedoeling!

Bekentenissen

Naast de eigenschappen van een heuse miss happy, heb ik natuurlijk ook een heleboel minder mooie karaktertrekken/negatieve eigenschappen!

Ik beken:

·    Dat ik heel slecht ben in wassen

·    Mijn kledingkast te vol is (zelfs ná het uitzoeken)

·    Ik (tot nu toe) hopeloos ben met mannen

·    Dat ik panisch ben voor muggen en tandartsen

·    Dat ik er niet tegen kan als de radio stoort

·    Ik niet dol ben op klussen

·    Dat ik er gek van word als het draadje van de kantjes-grasmaaier (trimmer) steeds verdwijnt en dan het hele apparaat/spoeler weer uit elkaar moet halen (en dan altijd voor de zekerheid de stekker er ook maar even uithaal)

·    Ik ben een structuurkip!

·    En dat ik dat overbreng op Sam

·    Dat ik het leuk vind als mensen een reactie achterlaten op mijn weblog

·    Dat ik een beperkt reukvermogen heb

·    Ik niet zonder koffie kan

·    Dat ik boer zoekt vrouw leuk vind

·    Dat ik per jaar de diepvries wel 2 of 3 keer per ongeluk laat ontdooien

·    En dat ik dan vreselijk baal van mezelf

·    Ik gek ben op lijstjes (en daar Sam mee besmet)

·    Ik van bloemetjesjurken hou

·    Dat ik gruwel van bruine bonen en chili con carne (jak) (zo kwam ik ooit voor het eerst bij een vriendje thuis, had 'ie heel lief voor mij gekookt, maar je raadt het al .... )

·    Dat ik altijd mijn haar in een staartje heb (saai!)

·    Dat mijn zolder een complete ontploffing lijkt

·    Dat ik teveel geld uitgeef aan frutsels en prutteltjes

·    Dat kamperen en ik tot nu toe niet zo goed samengaan

·    Dat ik eigenlijk een bril moet

·    Ik te weinig sport

·    Ik veel te veel op de computer zit

·    Dat ik bang ben dat Sam mij op zeer kort termijn inhaalt met rekenen, ha, ha

·    Dat ik nog geen knoop kan aannaaien

·    Dat ik dol ben op kinderreepjes

·    Dat ik al spierpijn krijg na een middagje wandelen met mijn moeder

·    Ik ‘s nachts soms 'niet charmante' pyjama’s aan heb

·    Dat de overlevingskansen voor planten bij mij in huis 0% is (zelfs vetplanten)

Tsja, dit ben ik (en dan ben ik er vast nog wel een paar expres vergeten)

Nieuwe bordjes

Update

De helft van de vakantie zit erop ... en het bevalt heel goed!
Zo zijn we wezen midgetgolfen, zwemmen, naar het Afrikamuseum geweest, een paar dagen uitgewaaid op Ameland. We bellen vriendjes van Sam op om te komen spelen.We zijn een dagje naar een dierenpark en naar het avonturenpark geweest. We proberen onze nieuwe hangmat uit! En nog veel meer .. genoeg pret dus!

Volgende week gaan Sam en ik 4 dagen erop uit naar de Loosdrechtse plassen en naar Wassenaar .... hopelijk mooi weer, want we hebben zin in zand en strand!
Maar we vinden het ook prima als we dan naar Lesotho vertrekken, hoor!

Denk nog vaak aan de paspoortboekjes in Lesotho. Waar worden die gemaakt? Hoe lang zou het duren voor ze er weer zijn? En wanneer is het paspoort van Thabang dan klaar? Geen idee!
Nog even gebeld met Kind en toekomst: omdat Thabang nu officieel mijn zoon is ... kan ik nu toch wel een foto krijgen? Helaas, dit is niet het geval, jammer!

Thabang is op 7 september jarig ... dan wordt hij 3. Zouden we dan in Lesotho zijn? Of nog niet? Of zijn we dan alweer thuis? Ik houd de slingers in de aanslag!!

De spanning stijgt .....

Ik werd vandaag gebeld door Kind en toekomst!
Mijn hart bonkte in mijn keel …. maar helaas, dit was niet HET telefoontje om af te reizen.

De Immigratie- en naturalisatiedienst heeft namelijk de leges tarieven voor aanvragen om in Nederland te mogen werken, studeren of een gezin te vormen of herenigen per 1 juli 2011 verhoogd. Thabang heeft een Machtiging tot Voorlopig Verblijf (een inreisvisum) nodig om naar Nederland te kunnen. De kosten voor een MVV zijn met 619 euro gestegen (nu 950 euro)! Ik kan deze week dus een extra rekening verwachten. Zucht!!

 

Wat wel heel fijn was dat ze kon vertellen dat de procedure goed verloopt en dat Thabang door de rechtbankprocedure is gekomen! Wat een mooi nieuws! Thabang is nu officieel mijn zoon!
Waar het nu op vastzit is het paspoort! De paspoortboekjes zijn namelijk op in Lesotho! Als dit geregeld is gaan we!!! De spanning stijgt …..

Ameland

Afgelopen weekend lekker uitgewaaid op Ameland. Eén van de zoveel mooie plekjes van Nederland.

Het tehuis van Thabang

Ik mag helaas niet zeggen uit welk tehuis Thabang komt, maar hij komt uit een fijn en goed tehuis.
Veel van de kinderen die zijn gekomen in het tehuis zijn verwaarloosd, mishandeld of verlaten en zouden zijn overleden zonder interventie (helaas was het al te laat voor meer dan 30 kinderen). Sommigen van hen zijn achtergelaten in openbare toiletten, sloten, oude auto's en zelfs op het kerkhof.

Het tehuis probeert met goede voeding, liefde en aandacht de kinderen een tweede kans in het leven te geven en hoop voor de toekomst.

Er zijn in 10 jaar tijd zo’n 50 kinderen terug gegaan naar de gezinnen van herkomst. Lokale adopties worden gestimuleerd. Er zijn 4 landen die vanuit Lesotho kunnen adopteren: Canada, Amerika, Zweden en Nederland. In totaal gaat het om 115 kinderen die een nieuw plekje in een gezin hebben kunnen vinden (vanaf 2001). Als het goed is komt daar zeer binnenkort één kind bij: Thabang!

Ik heb positieve verhalen over het tehuis gehoord en ik heb er een goed gevoel bij.
Er is huisvesting voor 60 kinderen. Er is een kliniek, een kapel (!), een gebouw voor onderwijs, een winkel, er zijn garages en werkplaatsen, een administratiekantoor en 2 multifunctionele gebouwen. Er is een groot speelterrein met speeltoestellen en zandspeelplekken voor de ontwikkeling van de kinderen.
Er is vaste verzorging: er zijn lokale mensen (meer dan 40) aangesteld als verzorgers van de kinderen …. de “huismoeders”.
Ook gaat Thabang waarschijnlijk al naar de pré school … mooi!
Ik zag laatst op een weblog van de manager dat de kinderen daar ook lekker Pasen hadden gevierd (eieren zoeken en deze lekker opsmikkelen), erg leuk om te lezen.

Ik wil graag wat voor het tehuis doen. Ik neem geld mee (mede dankzij Marlon en Gerjan) om daar spullen te kopen die het tehuis nodig heeft. Daarnaast ben ik aan het hamsteren geslagen …. waar normaal een laagje stof ligt onder mijn bed, ligt nu van alles voor het tehuis: van een bellenblaas voor elk kind tot aan een koeienpuzzel, een speeltentje en houten speelgoed (hoe ik alles meekrijg is me nog een raadsel).

 Het is in ieder geval een fijn idee dat Thabang het goed heeft, dat maakt het wachten iets minder moeilijk ……

Wachten

Wachten,

weken, maanden, jaren

Wachten,

denken, dromen, staren

Wachten,

gevoelens, woorden, gedachten

Wachten,

verlangen, voorbereiden, verwachten

Wachten,

wordt weten,

weten dat je komt,

groeien in mijn hart,

vlinders in mijn buik!

 

Kinderboeken

Dol ben ik erop …. kinderboeken!  Ik kan er niet genoeg van krijgen. En omdat ik de Pabo heb gedaan vond ik dat een mooi excuus om heel veel kinderboeken te lezen en te kopen. Vanaf 1996 ben ik aan het verzamelen en wat bestaan er prachtige, grappige en ontroerende verhalen. Ik ben dan geen juf meer, maar nu hoor ik natuurlijk als moeder alle mooie boeken voor te (laten) lezen.

Ik heb Sam aangestoken met mijn 'boekengekte'. Het lezen gaat als een trein en hij vindt boeken net zo leuk als ik. We lezen altijd voor het slapen gaan: echt quality time! Op dit moment is de GVR (grote vriendelijke reus) aan de beurt. Spannend en wat een ongelooflijke fantasie heeft Roald Dahl! We hebben de griezels ook al gelezen (de reuzenkrokodil en de heksen liggen op de plank te wachten) …. we zijn verslaafd!
Uit onderzoek is trouwens gebleken dat als je kinderen veel voorleest ze betere praters worden (oh, vandaar!!) en veel meer woorden leren.
De volgende kinderboeken moet je écht hebben (basisuitrusting):

• Pas op voor de ezel en de beer (korte humoristische verhalen)
• Floddertje (geweldig prentenboek over een keurig meisje dat steeds vies wordt) 
• Malmok (over een pelikaan die een hele bijzondere vangst heeft; mijn lievelingsprentenboek!)
• Ik zou zo graag een kindje lusten (wow, wat een leuk boek over een krokodil die geen zin meer heeft in bananen)
• Het grote boek van muis en egel (5 prentenboeken in één, prachtig geïllustreerd én op rijm geschreven)
• Over een mol die wil weten wie erop zijn kop heeft gepoept (grappig prentenboek, je maakt kennis met allerlei soorten en maten poep)
• Rupsje Nooitgenoeg (prentenboek over hoe een rups in een vlinder wordt)
• Raad eens hoeveel ik van je houd (vooral een lief prentenboek)
• Pluk van de Petteflet (kinderboek over een jongen met een kraanwagen die allerlei avonturen beleeft)
• Hopeloos verliefd (over 2 geiten die verliefd worden, met veel humor geschreven op rijm)
• Elmer (prentenboek over een gekleurde olifant)
• Boeba (over een eendje die anders is dan de rest)

Mijn nieuwste aanwinst is:

 Het Grote Boek over Families van Mary Hoffman / Ros Asquith
Sommige kinderen hebben veel broertjes en zusjes, ooms en tantes, opa's en oma's, neven en nichten. Anderen hebben een kleine familie.
Je kunt al een familie zijn met z'n tweetjes.
Veel kinderen wonen bij hun papa en mama. Andere kinderen wonen alleen met hun papa of alleen met hun mama. Sommige wonen bij hun opa en oma. Sommige kinderen hebben twee mama’s of twee papa’s. En anderen zijn geadopteerd of wonen in een pleeggezin. In dit boek zie je heel veel verschillende families. Daarnaast komen er verschillende onderwerpen aan bod: huizen, school, werk, vakantie, eten, kleding, huisdieren, feesten, hobby’s, vervoer, gevoelens en stambomen.

Het is een informatief boek over allerlei soorten families en met veel humor getekend (Van 5 tot 10 jaar). Sam en ik vonden het erg leuk!

De Hond

Dit keer krijgt de hond een plekje op het weblog. Hij heet Mungo en loopt al zo’n 10 jaartjes aan mijn zij. Het is een engelse bulldog. Hieronder wat informatie:

De Bulldog is één van de liefste en zachtaardigste van alle honden ….. klopt helemaal!

Deze hond is aanhankelijk en betrouwbaar ….. zeker weten, hij wil het liefst de hele dag op je voeten liggen. Betrouwbaar is ‘ie ook; vorige week waren we bij een vriendin, kwamen we terug, hadden we de voordeur per ongeluk open laten staan. Ligt hij heerlijk in het zonnetje op het pad van de voortuin, geen haar op zijn kop die nadenkt over een ontsnappingspoging!

De bulldog beschikt over grote moed en uitstekende vaardigheden om te bewaken. De vermogens van deze hond om te bewaken zijn in de wereld van de honden ongeëvenaard ….. dit is bij ons exemplaar absoluut NIET het geval! Hij is juist overal bang voor en vertoont ‘autistische trekjes’. Als ik een schilderij weghaal gaat hij tegen de achtergebleven spijker blaffen. Als ik ga schoonmaken dan rent hij weg (stel je voor dat ik wat laat vallen). Of als er een fiets op het pad staat dan vind ‘ie dat eng. Hij schrikt snel. Of is dat een overgebleven trauma van ooit een kerstboom en 30 ballen op je kop krijgen? Bewaken? Ha, ha, als iemand hier wat komt stelen dan is een aai over zijn kop of kriebelen op zijn rug voldoende om het hele huis leeg te halen!

Altijd op zoek naar menselijke aandacht, is de Engelse Bulldog op en top een mensenhond …. Ja, altijd op zoek naar aandacht, het liefst gaat hij nog mee naar de wc!

Toch hebben sommige Engelse Bulldogs de neiging om een dominant karakter te tonen. Een strenge en sterke baas kan dit probleem makkelijk recht zetten door de hond zorgvuldig af te richten en leiderschap te tonen ….. tsja, dit behoeft geen uitleg, toch?!

Engelse Bulldogs zijn erg goed en verzorgend met betrekking tot kinderen. Ze houden ervan om tijd met kinderen door te brengen …. én omgekeerd, Sam is dol op Mungo!

Deze honden houden niet van beweging, dus ze moeten niet worden overvoerd. Deze hond is gevoelig voor extreem heet weer. In de zomer moeten de vouwen en rimpels regelmatig worden gepoederd …. Mungo is gek op beweging, ik ging er altijd mee fietsen, nu hij wat ouder is wordt het wel wat minder. Neus poederen? Hmmm, dat heb ik nog nooit gedaan!

De levensverwachting van het ras is: ongeveer 7, 8 jaar …. of meer zo te zien rondlopen!

Vanwege de korte snuit zijn ademhalingsproblemen bij Bulldoggen niet ongewoon. Dit ras heeft de aanleg om een hartaanval te krijgen als het erg heet weer is. Huidontstekingen en heupproblemen komen ook regelmatig voor bij de Engelse Bulldog …. qua gezondheid is het hier vooral overgeven! Zeker een paar per week, dat is dus tot nu toe zeker zo’n 1500 keer (!) overgeefsel opruimen, jakkes! En de bijbehorende timing is uitstekend te noemen (vooral als ik haast heb of als ik naar iets belangrijks moet). Daarnaast laat hij zo’n vier keer per dag een plens water uit zijn enorme wangzakken vallen (Sam zorgt voor de juiste verhouding met zand). Nog een nadeel: hij kan vreselijk stinken! En bij teveel opwinding valt hij neer (lijkt op epilepsie), waarna hij vrolijk weer opstaat. Gras zaaien wordt een lastig klusje omdat Mungo altijd gaat liggen waar ik net graszaadjes heb gestrooid (de zaadjes lijken wel geabsorbeerd te worden door zijn vacht). Dat hij mijn tulpen uit de tuin opeet nemen we voor lief!!

Maar verder is het is een geweldige beest, hoor!

Leuke uitspraken

Ik heb de afgelopen jaren de grappige en mooie uitspraken van Sam bijgehouden:

• Maar wij hebben toch een Nederlandse bulldog?
• Zullen we nog een keer pantoffeltjes eten? (poffertjes).
• Sam vraagt of ik hem op de bank wil gooien. Ik zeg: je bent toch geen bal? Jawel, ik ben Sambal.
• Tijdens het kwartetten zegt Sam steeds: ik heb kroket!
• Tijdens het bidden zegt Sam: in de naam van de vader, de zolder, ….
• Huilend roept Sam: ik wil ook borstels (borsten), net als mama.
• Sam bijt op z’n tong …. ja, maar mijn tanden kunnen toch niet zien dat mijn tong daar zit.
• De smurfen en karnemelk (gargamel).
• Oma en Sam zijn mij aan het uitzwaaien, zegt Sam: veel sex mama (= veel succes, mama).
• Ik denk dat je écht ver moet rijden naar de hemel.
• Mijn slokdarm rammelt.
• Bij ’t invullen van een vriendenboekje: kleur ogen: blauw met wit.
• Sam is maar een klein beetje verliefd op oma, want oma is al getrouwd met opa.
• Maar dat kan wel in je blote kleren, hoor (nakie)
• Zullen we alleen moedertje gaan spelen (tsja, met zo’n voorbeeld?!).
• Vriendenboek: broertjes: …. die moeten nog uitkomen.
• Sam tegen oma: wat is dat eigenlijk, oppositie?
• Als ik mezelf aan het tekenen ben ... maar mama, zo zie je er in het echt niet uit (helaas heeft Sam gelijk)

• Ik zeg tegen Sam: baby’s kunnen nog niet zitten. Sam: jawel, ze zitten toch in de buik.
• Oh, mama, zullen wij ook een keer vergaderen?
• We zijn nu binnen de bebouwde toekomst.
• Mama, je zingt een beetje te hoog (lees: vals).
• Wat zijn dat voor een blauwe sliertjes (adertjes) op je tong?
• Mijn hersens hebben morgen pas Moederdag.
• Zijn we in het bos aan het wandelen met de hond, komen we een vrouw tegen. De vrouw zegt dat ze al een oude hond heeft. Hoe oud ben jij, vraagt Sam. Ik ben al oma, zegt de vrouw. Sam: Je ziet er ook uit als een oma!
• Wat is eigenlijk schijtkunde?
• Maar computers weten niet alles, ze weten niet hoeveel ik van mijn mama hou!

De liefde

Tsja, met de liefde in mijn leven wil het nog niet zo vlotten. Ik heb de juiste man nog niet gevonden en hij heeft mij ook nog niet ontdekt …..

Mijn romantische “ik” zegt dat het vanzelf op je pad komt, het lot helpt wel een handje mee, maar duurt dat zo lang? Ik kan toch overal een leuke vent tegenkomen? Ik doe wekelijks de boodschappen (in verschillende supermarkten), ik moet regelmatig tanken, ik woon in een straat met meerdere huizen (mét buurmannen), ik kom op verschillende scholen met leuke leerkrachten en directeuren, moet (helaas) altijd zelf naar de garage voor onderhoud en de APK en ik laat dagelijks de hond een aantal keer uit …. genoeg kansen op mooie ontmoetingen (maar het universum werkt nog niet echt mee).

Af en toe heb ik een date, maar als ik aan mijn laatste date denk krijg ik een smile van oor tot oor (en dat is niet omdat we zo goed bij elkaar passen). Ik zou er een heel weblog over kunnen schrijven, maar ik zal jullie dat besparen.

Sam deed zelfs een poging om me te koppelen. Eén straat verder werd een stuk weg opnieuw bestraat. Heel interessant voor jongens, dus Sam stond er wel een uur met z’n neus bovenop. Na een uur kwam Sam terug. Even wat drinken en een koekje en toen vertelde Sam dat er 2 hele leuke bouwvakkers waren en dat hij had verteld dat zijn moeder was gescheiden en op zoek was naar een leuke man en bla, bla, bla. Oja, heb je dat allemaal gezegd, hmmm?! Sam: “maar jullie kunnen toch wel samen een kopje koffie drinken, hij is echt heel aardig, hoor, mam, want ik mocht even mee op de tractor naar de overkant van de straat!”. Zo simpel kan het zijn. Niks ‘keuren’ op leeftijd, beroep of uiterlijk …. hij was gewoon aardig! Wat wil je nog meer!?

Wat ik afgelopen week ook wel grappig vond, is dat Sam voor het eerst een nieuw vriendje over de vloer kreeg. Sam vertelde vrolijk dat hij alleen met zijn moeder woont, waarop dat nieuwe vriendje zei: “dat dacht ik al, dat hier geen man woont, mannen houden niet van roze!”

Hechting

Wat is hechting?  

Wanneer er een gevoelsband ontstaat tussen het kind en de personen die voor het kind zorgen, noemen we dat hechting.

Het kunnen aangaan van een hechtingsrelatie is een van de belangrijkste opgaven voor een kind in de eerste levensfasen. Een goede hechting is de basis voor de verdere ontwikkeling. Veilig gehechte kinderen ontwikkelen zich beter, durven de wereld te gaan verkennen, kunnen prettig met leeftijdgenootjes en volwassenen omgaan en durven hun emoties en angsten te tonen in situaties waarin ze zich onveilig voelen.

 

Veel adoptiekinderen hebben te maken gehad met wisselende verzorgsters die allemaal andere eisen stellen aan het kind of er was een onvoorspelbare verzorgster die de ene keer wel aanwezig was en aandacht voor het kind had en de andere keer niet. Als het kind op zijn vaste verzorgsters/ouders kan rekenen en deze aanwezig zijn als het kind hen nodig heeft, kan een veilige hechting ontstaan. Het durft op onderzoek uit te gaan en te gaan spelen. Op momenten dat het zich bedreigd voelt of alleen gelaten, zal het troost of bescherming zoeken bij deze mensen.

 

Adoptiekinderen zijn in hun korte leventje al meerdere keren een hechtingsrelatie aangegaan. Soms met de biologische ouders of moeder, later met de verzorgsters in het kindertehuis. Telkens wordt het kind weer in de steek gelaten om opnieuw bij een ander terecht te komen. Dan komen de adoptie ouder(s). Voor het kindje vreemde mensen met een vreemde geur en taal. Het kindje krijgt andere kleren aan en misschien wel een luier om wat het hij niet gewend is. Het kindje moet opnieuw een hechtingsrelatie aangaan, maar wie zal hem garanderen dat ook de adoptie ouder(s) het kind niet in de steek zullen laten? Het kind, hoe klein het ook is, heeft dus een "rugzakje" aan ervaringen bij zich en zijn wereld staat op zijn kop.

 

Misschien heeft het kindje alleen nog maar de binnenkant van het tehuis gezien. Alles wat voor andere kinderen van die leeftijd al heel gewoon is, is voor dit kindje nieuw en vreemd. In het tehuis heeft het waarschijnlijk een soort gedrag aangeleerd wat 'overlevingsgedrag' genoemd wordt. Het moeten vechten om aandacht, om eten, en om speelgoed (als dit er was).

Een onveilige hechting kan zich op verschillende manieren uiten, bijvoorbeeld:

Klampgedrag:

Sommige kinderen voelen zich onveilig en durven hun verzorgster/ouders niet los te laten uit angst deze te verliezen, omdat het kind er niet van op aan kan dat deze weer terug komt. Het kind klampt zich soms letterlijk vast en loopt de hele dag achter zijn vader, moeder of verzorger aan.

 

Allemansvriendjes:

Het komt ook voor dat kinderen zich zo onveilig voelen dat ze alleen maar oppervlakkige contacten aangaan. Het kind durft geen nabijheid te zoeken, het is niet gewend om getroost of aangehaald te worden en zal dit ook steeds proberen te vermijden. Het kind kruipt bij iedereen op schoot, maar wil niet echt knuffelen. Het maakt geen onderscheid tussen de buurvrouwen en zijn ouders. Het kind durft niet zijn gevoel te laten zien en sluit zich hiervoor af door hard te zijn voor zichzelf en zijn omgeving. Deze kinderen lijken heel zelfstandig in hun gedrag maar het is schijn-zelfstandigheid, gebaseerd op angst. Men spreekt bij deze kinderen wel van allemansvriendjes, omdat ze met iedereen gemakkelijk contact maken. Dit contact blijft echter oppervlakkig. Intieme relaties durft het kind niet aan te gaan.

 

Geen gehechtheid komt eigenlijk niet voor. Een kind dat zich absoluut aan niets kan hechten, overleeft niet. Er zal altijd wel enige vorm van (onveilige) hechting ontstaan.

 

Het is dus erg belangrijk dat het kind zich veilig gaat hechten aan de nieuwe ouder(s). Kinderen voelen zich veiliger bij regelmaat in het dagelijkse leven. Vaste tijden van eten en opstaan en een vaste plaats aan tafel kunnen bijvoorbeeld helpen vertrouwen in de situatie en omgeving te krijgen.

 

Meestal wordt door de ouder(s) na aankomst in Nederland een periode van rust ingebouwd. Een periode die heel belangrijk is en waarin het kindje aan de ouder(s) kan wennen en andersom. Het kind moet leren wie de ouder(s) zijn en dat die hem of haar nooit in de steek zullen laten. Hij/zij moet het verschil gaan zien tussen de ouders en tussen bijvoorbeeld vrienden of buren.

 

De meeste ouder(s) ontvangen dus na thuiskomt weinig of geen bezoek. De ouder(s) verzorgen het kind, doen het in bad, leggen het kindje in bed, geven het eten, verzorgen het en geven het aandacht en liefde. Het kind moet dit leren omdat dit in het tehuis steeds andere mensen waren die dit deden. Hij kent deze situatie niet. Op deze manier zal hij leren wie zijn ouders zijn en hopelijk ontstaat er dan een hechtingsrelatie.

Veel adoptie ouder(s) geven er de voorkeur aan het bezoek heel erg langzaam op te bouwen. Bijvoorbeeld eerst de opa's en oma's en andere naaste familieleden. Meestal blijft het kindje de eerste periode alleen bij de ouders op schoot om de hechtingsrelatie te versterken.

 

Natuurlijk heb je voor het opbouwen van een hechtingsrelatie met je kind ook het begrip en de steun van je naaste familie en omgeving nodig. Iedereen zal zich er bewust van moeten worden dat een hechtingsrelatie niet zomaar ontstaat, hier is tijd voor nodig.