Ik moest voor een afspraak in Utrecht zijn. Sam ging mee. Het duurde maar drie kwartier en dus hadden Sam en ik nog een hele dag om iets leuks te doen. Ik had een aantal musea opgenoemd, dat vindt Sam vaak hartstikke leuk. Ik liet ook een keer het woord 'klimbos' vallen, toen was de keus snel gemaakt en was er geen enkele kans meer op een educatief verantwoord museumbezoek.
Het regende en dat was een mooi excuus voor een bakje cappuccino en een zelfgemaakt appeltaartje met slagroom bij een theehuis in de buurt.
Toen we bij de kassa van het klimbos stonden sputterde het nog een beetje, maar zodra we eenmaal onze klimgordels hadden aangetrokken was het droog en nog belangrijker .... bleef het droog.
In een verplichte instructie leer je veilig klimmen en daarna kan je lekker zelf op ontdekkingstocht door het bos.
Via uitdagende bruggen en netten, stevige lianen en te gekke tokkelbanen gingen we van boom naar boom. Op een gegeven moment werd het wel heel spannend (je moet op 22,5 meter hoogte niet te vaak naar beneden kijken!), soms hielden we verkrampt vast aan de touwen en plateaus en op een bepaald moment trilden mijn benen helemaal.
Wij hebben vijf verschillende routes geklommen.
We hebben een nieuw fototoestel ..... die konden we mooi uitproberen. We hebben het groene filtertje maar even uitgeprobeerd, best leuk!
Woensdag was het zover ..... op naar de camping. Sam wilde niet mee, dus ging ik alleen met Thabang een nachtje in een tent op de boerderijcamping in Ommen. Vriendin Marlon staat daar ook dus dat beloofd gezellig te worden.
Helaas was er koud weer op komst en moesten er de nodige voorzorgsmaatregelen worden getroffen (heel veel warms mee).
Bepakt en bezakt vertrokken we richting Ommen (inclusief oranjetompoucen).
Het was zon, regen, zon, regen. Thabang zag ik niet weer terug op de camping, die zat alleen maar op de skelters en fietsen.
Toen ik mezelf eindelijk had aangezet tot het opzetten van de tent, zat er ineens geen gebruiksaanwijzing meer bij de tent? Vreemd. Gelukkig (met een klein beetje logisch inzicht) is het toch gelukt.
Marlon en ik hebben heerlijk zitten te genieten van de wijn en andere lekkere dingen. Het was allemaal perfect voor elkaar.
Om vijf uur mochten de kinderen de dieren gaan voeren: de koeien, kippen, geiten en het paard werden ruimschoots van voedsel voorzien.
In dat rechtse blauwe tentje sliepen Thabang en ik
Ik had het zo koud dat ik met handschoenen aan mijn tanden heb gepoetst, ha, ha.
Na middernacht werd het tijd om de warme, met kachel verwarmde, caravan in te ruilen voor de koude tent. Ik lag er amper in en ik moest alweer naar de wc (combinatie van wijn en kou?). Kom ik bij het toilet, ben ik mijn wc rol vergeten, maar je dacht toch niet dat ik helemaal weer terug naar die tent ging lopen? Na het gepleegde plasje kroop ik snel weer terug in de legerslaapzak van mijn zwager (daar kan je zelfs mee op de Noordpool slapen, dus -3 moest 'ie wel aankunnen). Maar het bleef koud, vooral mijn voeten en mijn neus. En ik had drie paar warme sokken aan, een aantal fleecetruien, dekens over me heen en zelfs handschoenen aan.
Het luchtbed zakte al snel als een pudding in elkaar, met als gevolg dat ik op de grond lag die natuurlijk ijskoud was. Mijn rug en de heupbotten voelden al snel pijnlijk aan.
Thabang lag onder een hele dunne goedkope slaapzak van de Action. Geen kou te bespeuren (ik heb vannacht nog wel even aan zijn neus gevoeld). En wat vond hij het prachtig om wakker te worden naast mij, eerst om 4 uur voor een plaspauze en daarna heeft Thabang doorgeslapen tot 7 uur. Die glimlach maakte mijn belabberde nacht weer helemaal goed.
Op Koningsdag hebben de kinderen heerlijk gespeeld op de camping, hebben we gesmuld van de oranje taartjes, hebben we een leuke optocht voorbij zien komen en samen ijs gegeten (ik heb vandaag maar even overgeslagen).
Bij thuiskomst zag ik Sam weer, die had heerlijk gelogeerd bij opa en oma. Maar het allermooiste van alles: Sam had wat voor mij gescoord op de rommelmarkt: twee kruiken! Wat een lieverd!
Of ik ooit weer ga kamperen dat valt nog te bezien.....
Wauw, er heeft iemand van Fysion wel hele mooie actiefoto's gemaakt tijdens de drie uitvoeringen die Thabang had.
We hadden een verjaardagsfeestje van mijn zus. Het was nogal fris die dag. "Maaaaaaaaaaham, mag ik alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft mijn zwembroek mee?" Score: 10 kikkers. En een heel blij kind.
Op 1 april moesten we natuurlijk een grap uithalen met Sam: dus werd er een heuse drol gefabriceerd bestaande uit pindakaas, ontbijtkoek en water. Het leek net echt!
Ook had ik het Windows opstartsignaal van de laptop van Sam gewijzigd. In plaats van het gebruikelijke deuntje hoorde je nu geweerschoten (kan je downloaden via internet).
Sam wist trouwens gelijk dat ik dat had gedaan (maar de voorpret was in ieder geval al leuk).
Sam doet met zijn school een heleboel leuke dingen. Hij is laatst voor het vak geschiedenis naar het Archeon in Alphen aan de Rijn geweest. Daar had hij op de terugweg in de bus zoveel snoep gegeten dat hij de volgende dag nog misselijk was en niet naar school kon, haha.
Vorige week is hij met de biologie naar Wildlands in Emmen geweest. Wat een leven!
De therapie van Thabang werkt heel goed .... hij zit veel beter in zijn vel, is veel liever voor anderen en de driftbuien zijn verdwenen. Hoe fijn is dat.
Pasen hebben we bij mijn ouders gevierd. In de regen hebben we zelfs nog eieren gezocht.
Ook het Paasvuur bewonderd. Voor Thabang heeft dat vuur een enorme aantrekkingskracht, hij ging er steeds dichter bij staan.
Bij mij in groep 1 wisten ze wel waarom we Pasen vieren ..... omdat de paashaas is geboren!
De paashaas heeft goed zijn best gedaan
om onmogelijke plekjes te vinden
Waar heeft de 'paashaas' ze ook alweer verstopt?
Thabang zegt de laatste tijd steeds vaker: "Mam, ik schaam me om jou". Oeps.
Mijn zus Judith en ik zijn naar Tangerine geweest. Niet helemaal mijn smaak qua muziek, maar het was mooi om die twee muzikale mannen zo gepassioneerd muziek te zien maken. De bitterballen en de wijn na die tijd smaakten wel heel lekker!
De onderstaande foto zag ik laatst op Facebook staan ..... die hangt heel groot in de gang van een school in Hengelo, stoer!
Thabang: "Mam, kan je ook huilen van vriendschap?" Ik denk dat hij blijdschap bedoelt.
En laatst kwam Thabang op een ochtend uit bed en hij zei tegen mij: "Mam, ik krijg nog een gebakje van jou!" Ik zei dat ik geen gebakjes had en ik was benieuwd hoe hij hier zo bij kwam. Dat werd al snel duidelijk: "Dat heb jij mij beloofd in mijn droom!"
Ik heb een geboortekaart op een kist geschilderd. Elke opdracht is anders en dat maakt het zo leuk.
Wat had Thabang er zin in. Opgetogen zijn we op tweede Paasdag vertrokken naar Rijssen waar de hazewindhondenrenwedstrijden werden gehouden. Bij de parkeerplaats raak ik dan al vervuld met een soort bizar en gek gevoel. Er lopen daar allemaal van die opgewonden hondjes rond (de honden kunnen echt niet wachten tot ze mogen rennen). Door hun al even fanatieke en zenuwachtige baasjes worden de honden onder luid geblaf in hun starthok geplaatst. Vervolgens gaat de kunsthaas er als een speer vandoor en alle windhonden sprinten er met topsnelheid achteraan. Als de eindstreep is bereikt doen de honden nog een poging om de kunsthaas te grijpen en de baasjes proberen in lichte paniek hun eigen hond zo snel mogelijk weer onder hun oksels vast te klemmen. Thabang en ik hebben ons weer op en top vermaakt (ik vrees dat dit onze hilarische nieuwe paastraditie wordt).
Ik heb me flink bezeerd. Eerst fietste ik het steegje in bij ons huis, daar kwam net iemand om de hoek lopen ..... ik schrok daar zo van dat ik binnen een seconde op de grond lag. De volgende dag kwam iemand met een hoverboard bij mijn klas. Dat wilde ik altijd al eens proberen en voorzichtig vroeg ik of ik ook eens mocht .... o, jawel! Ik kreeg de smaak al snel te pakken, maar ik wist even niet hoe je moest afstappen. In plaats van dat ik dat eerst even vraag? Kabam, daar lag ik en ik trok in mijn val de eigenaar ook nog mee. De leerlingen keken toe .... je had die snoetjes moeten zien: een juf die op de grond klettert!
Thabang is nog dagelijks zo blij met zijn 'nieuwe' skelter:
Alleen jammer dat er soms buren aanbellen om te melden dat hij op de grote weg aan het rijden is. Ik fiets 'm nu als een heuse detective elke keer achterna om te kijken of hij zich wel aan de regels houdt.
Toen ik laatst de keuken inliep, zat Thabang weer eens zo geheimzinnig te doen: zat hij gewoon mijn hele voorraad zoetjes op te eten! Oh, dat is zo slecht voor je, volgens mij zit daar zo'n rotzooi in.
Het atletiekseizoen is weer officieel geopend. Dit keer moest ik het toch echt zelf voor elkaar zien te krijgen ..... een heuse actiefoto van Sam!
