Van 2 naar 3, de gevolgen

Ja, we zijn van een gezin van 2 naar 3 gegaan! De gevolgen (in ons geval):

• Veel meer rollen wc papier aanslepen.
• Driedubbel zo veel lol!
• Weer Teletubbies kijken (al is de tv voor Thabang geen favoriet).
• Wassen, wassen en wassen.
• Geld. 2 keer dure winterschoenen, jassen e.d. kopen. En 't zou zomaar kunnen dat we een bekeuring krijgen voor 't wilplassen van Thabang (100 euro).
• We krijgen meer gekke vragen en opmerkingen.
• Ruzies lopen oplossen (en soms moeten ze het zelf maar uitzoeken).
• Nog vaker de keukenkastjes afnemen.
• 2 foto albums bijhouden.
• Alles van Sam recyclen (kleding, fietsen, speelgoed, puzzels, etc).
• Veel meer lawaai (=meer excuses maken naar de buren, sorry).
• Aandacht (eerlijk) verdelen.
• We hebben meer redenen om feestjes te vieren en taartjes te eten.
• Twee keer bedrituelen uitvoeren.
• De reactiesnelheid/alertheid van mij is binnen een paar weken explosief gestegen.
• Ons huis 'slibt' nog meer dicht (alleen al de stapels kaarten die we hebben gekregen!)
• Minder tijd voor mezelf (hoewel, ik heb net een 8 weken-proefabonnement op de krant genomen, mijn plan: Sam op school, Thabang zelf spelen en ik de krant lezen!! Wie had dat gedacht?)
• Dat de vrouwen hier in huis duidelijk in de minderheid zijn (als ze maar niet denken dat ik de wc-bril omhoog laat staan)!
• 2 kinderen is handig voor trucjes: goh, Sam wat kun je goed opruimen of Thabang, wat kun je goed zelf spelen! Werkt aanstekelijk.
• Meer knutselwerkjes die richting huis komen .... leuk!
• Ik moet de afwasmachine efficiënter leren inpakken.
• 2 keer per dag een kietelbeurt uitvoeren.
• Nóg meer compleet (mag aangevuld worden met grote man).
• Straks nog meer halen & brengen naar tennis, zwemles, vriendjes, etc.
• Er worden ook slechte gewoonten geïmiteerd: ik zag Sam ineens óók de tafel aflikken, huh?!
• En laten we het niet hebben over 2x alles sparen (van die "leuke" spaaracties)!

Happy

Over woordlijsten, doktertje spelen, een 8+ en meer

• Wat ben ik blij dat het allemaal zo goed gaat. Natuurlijk weet je van tevoren dat het een sprong in het diepe is .... maar dit is wel een hele leuke, mooie sprong! Apetrots ben ik ook op Sam! Die maakt elke ochtend de mooiste woordlijsten voor Thabang (kan hij woordjes leren).

Let vooral op het woord verrekijker .... Sam schrijft verderkijker!

• Er waren afgelopen week een boel "eerste keren" voor Thabang. Zo zijn we zondag met de trein naar Zwolle gegaan en woensdag zijn we wezen zwemmen in Ommen. En tsja, we zijn bij McDonalds geweest (was net zo gezond bezig, maarja ....).

• De Nederlandse woorden die Thabang uitspreekt zijn steeds beter te verstaan. Knap! Sommige letters zijn moeilijk, zoals de 's' (vies wordt viet, poes wordt poet etc).
• Thabang is een ster in imiteren: hij zegt alles na (zegt 'ie bijvoorbeeld ineens: hé, joh!). En hij doet alles na (zag ik hem ineens heel hard tegen de blokkerende wielen van de buggy schoppen, ik ben niet het goede voorbeeld!).
• Ik ben voor het eerst een klein uurtje zonder Thabang geweest ... even naar de kapper (ik heb nu een pony!) Ik was benieuwd wat Thabang ervan vond zonder mij .... nou prima, hoor!! Hij heeft me niet gemist! Het is bij oma & opa ook veel te leuk!
• Het slapen gaat geweldig. Na het tanden poetsen en een boek voorlezen (moet elke dag dezelfde zijn) blijf ik 1 minuutje op zijn kamer zitten en dan gaat Thabang lekker slapen. Vanaf een uur of 5 kruipt Thabang bij mij in bed en slaapt dan door tot 7 uur (precies de klok rond). Ik heb nu een niet-uit-bed-val-rek gekocht. Ik dacht elke keer dat Thabang bij mij uit bed zou vallen en daardoor was ik zo alert dat ik zelf niet meer kon slapen.

• Zaterdag hoorde ik lawaai (kling, kling, kling) en ik dacht: wat is dat toch? Bleek Thabang een kopje in de wasmachine gedaan te hebben. En ik maar denken dat hij zo goed aan het helpen was!
• De opvang van Thabang is geregeld. Vanaf 1 april gaat hij 2 dagen naar het kinderdagverblijf. En ik heb de officiële aanmeldingsformulieren ingevuld voor school (na de zomervakantie al, jakkes)!
• Thabang is echt een allemansvriendje (hij omhelst mensen op het perron, kruipt bij iedereen op schoot), dus daar gaan we nog verder mee aan het werk (zonder z'n spontaniteit/enthousiasme te verliezen natuurlijk).
• Hier weer het vaste thema: plassen. We gaan vaak en veel! Zelfs tijdens het hond uitlaten. Bij de Mac waren we te laat en deed 'ie het in zijn broek. Later met servetjes op het kinderstoeltje in de auto weer naar huis! Hmmm, je snapt dat ik nooit in een trein zonder wc zal stappen!
• Thabang kan lang achter elkaar zelf spelen. Sam wil niet onderdoen voor Thabang dus hij gaat ineens ook zelf spelen! Deze week speelde Thabang doktertje. Echt veel snapt hij er nog niet van. Met een stethoscoop luistert hij naar mijn billen en op Mungo's hoofd!
• Sam had tegen mijn moeder verteld dat hij ons 'nieuwe gezin' een 8+ geeft! Heel fijn! 

Beautiful gate

Het tehuis waar Thabang ruim 2 jaar heeft gewoond heet Beautiful gate.

Om een indruk te krijgen ......

Hier sliep Thabang:

De gedenkmuur,

voor de baby's en kinderen die het niet gehaald hebben:

En hier een mooie film (duurt ruim 4 minuten):

Voor meer informatie of als je geld wilt overmaken:

http://www.beautifulgate.nl/Missie_LE.html

1 maand samen!

Vandaag zijn we precies één maand samen!!

Hier foto's van de ontmoeting:

(krijg er nog de kriebels van als ik er aan denk)

Update

• We zijn al weer 2 weken thuis!
• Het gaat heel goed, we hebben een heerlijke tijd samen. Vooral veel genieten (en af en toe doodvermoeiend).
• Sam vindt het maar wat leuk met zijn nieuwe broer, echt fijn! Sam is hier het grote voorbeeld, Thabang doet alles na. Ben ik niet altijd blij mee! Sam houdt er ook van om Thabang te klieren en uit te dagen en Thabang geeft altijd een reactie! 
• Als Sam vriendjes mee naar huis neemt, krijgen we vaak leuke vragen en opmerkingen. Dat Thabang en Sam niet zo goed bij elkaar passen. Of de vraag: "zou die bruin blijven, denk je"? Na het vertellen van mijn favoriete oordoppen-op-eet-anekdote zegt een vriendje: misschien eten ze daar altijd wel oordoppen. 
• Thabang is onafscheidelijk met zijn bruine pop (die we Thabi hebben genoemd, zo werd Thabang in Lesotho genoemd) en speelt complete rollenspellen na (mooi om te zien, want hij doet precies bij Thabi wat ik bij hem doe).
• Thabang noemt mij altijd mammie.
• Deze week moest Thabang wat onderzoeken ondergaan (soort adoptiescreening). Zo kreeg hij een Mantouxtest (TBC test, prikje in de arm), we moesten Thabang met 3 mensen vasthouden, o, o, wat is 'ie sterk! Ook moesten we 4 potjes met poep vullen (bacteriën, parasietentest). Aangezien Thabang de hele dag zowat op de wc zit om te plassen en 'kakka' te doen, leek me dat geen probleem! Wel dus. Mooi dat er géén kakka kwam! Er is een handfoto gemaakt om de leeftijd van Thabang vast te stellen, dit lijkt te kloppen. Weten we dat ook weer, fijn!
• Zoals ik al eerder schreef, we lachen er heel wat af (deze week kreeg ik er tijdens het fietsen gewoon koude tanden van!): Thabang laat bijvoorbeeld zijn pleister aan Mungo zien. Als je met Thabang door de supermarkt gaat dan maakt hij heel veel lawaai (zeker boven de 50 decibel, dus dat hoort officieel bij geluidsoverlast). Als hij het laagje ijs van de buitenspiegels van de auto aflikt (blij dat z'n tong niet bleef kleven). Toen ik mijn mobiel een hele dag kwijt was en ik Thabang de schuld had gegeven (oeps). Als hij dagen met mijn ecobal voor in de wasmachine rondloopt. Als hij tegen de ontbijtkoek zegt: see you tomorrow. Als ik onder de douche sta doet hij het licht uit (Sam deed dat 'vroeger' ook, maar die deed hem na een tijdje wel weer aan). Als Thabang dat ene verschrompelde mandarijntje uit de prullenbak wil opeten (die in Sam's zijn weergevonden gymtas zat). Als ik Thabang niet heb verstaan, vraag ik: wat zeg je? Dan zegt Thabang: dankjelel! Dat bedoel ik niet. Dacht ik dat het leuk zou zijn als Thabang met zijn eigen karretje boodschappen mocht doen, stond ik uiteindelijk bij de kassa, stond Thabang al buiten met zijn karretje met onbetaalde boodschappen. Als we gaan wandelen met de hond doet Thabang Mungo een sjaal om, de lieverd! Minder grappig vond ik het dat hij het vriesvak-raampje doormidden heeft gebroken, Thabi in de wc liet vallen en een kannetje kapot heeft laten vallen. 
• Thabang pikt de Nederlandse taal goed op. Hij zei vandaag de hele tijd chocoladepasta, heel belangrijk woord bij ons in huis! Het is trouwens niet handig als je zegt: "doe maar geen zeep in je gezicht" (dan gaat er dus wel zeep in het gezicht).
• Thabang kan héél goed zelf spelen. Auto's, treinen en alles met knopjes is het leukst!
• Toen we deze week in Amsterdam waren en ik een praatje maakte met iemand (veel aanspraak als Thabang er bij is) vroeg iemand of we wel RTL 4 konden ontvangen in Hellendoorn, nou ja zeg, ha, ha!
• Mijn computer begon sinds zondag al gek te doen (knipperen, zwart scherm) en dinsdag deed hij niets meer. Mijn helpdesk (=Joost) heeft hem nog geprobeerd te redden, maar helaas, niet gelukt. Ik heb zo'n goede helpdesk dat er zelfs al een nieuwe computer op komst is, ben benieuwd!

Gecrasht

Mijn computer is gecrasht!!
Het duurt nog even voordat ik nieuwe berichten kan plaatsen!

Laatste serie filmpjes

Weekje thuis

We zijn alweer een weekje thuis en het gaat helemaal prima hier! We zitten goed in ons vel.
We hadden een boel zaken te regelen deze week: gemeente, IND, pasfoto's laten maken, kennismaken met huisarts, aanmelden zorgverzekering, achter de papieren aan in Lesotho, etc.
Ondertussen kijkt Thabang zijn ogen uit van alles hier in Nederland. De molen en vervoersmiddelen zijn favoriet. Ook zelf vervoerd worden vindt Thabang prachtig: op mijn rug, in de buggy (zit hij om 8.00 uur al in als we om 8.15 uur weggaan), de auto en al fietsend! Lekker achterop en dan maar kijken, kijken en kijken. Maar als we te kort gaan, wil hij niet uit de auto of van de fiets af! En als ik een keer haast heb en Thabang snel even achterin de auto wil zetten, begint hij te huilen, gaat hij weer naar buiten om vervolgens opnieuw (volgens zijn manier) in te stappen, ja, ja.
De broeder-liefde is leuk om te zien. Verstoppertje en kietelen is het allerleukst. Sam was helemaal teleurgesteld toen hij deze week een keer niet met Thabang mocht douchen. Toch is het nog geen diepgaande broertjes-liefde, hoor ...... Sam was Thabang aan zijn vriendjes aan het "showen" op het schoolplein, toen de bel ging rende hij naar binnen en liet hij Thabang alleen op het schoolplein staan! En deze week zat Thabang in de kinderstoel te zeuren en ik dacht: schiet nou eens op met eten. Had Sam een harde bal onder het kussen van Thabang verstopt (dat zit niet lekker!).
Thabang is vooral ook een grote lieverd, als ik me stoot kijkt hij net zo zuur als ik, iedereen krijgt hand/blaas-kusjes en hij wil met alles helpen!

Maar natuurlijk heb ik ook deze keer weer een lijstje met stoute streken van Thabang (er komt zeker ook nog eens een-Thabang-achter-het-behang-lijstje): handtas in de wasmachine stoppen, koffiemelk uit de koelkast drinken, elektrische trein weggooien, voordat de afwasmachine aangaat 'even een stukje vaatwastablet proeven', brokjes van Mungo in de waterbak gooien, lippenstift van oma pakken, de ontdekking van de stofzuigknop, volumeknop van de radio voluit zetten, de voordeur openen en dan hard de straat oprennen.
Bij elk scheetje wat Thabang laat begint hij te lachen en roept hij stinkerd!
Als Thabang eenmaal een jas en handschoenen aan heeft, dan wil hij ze niet meer uidoen!
Thabang vindt zichzelf geweldig om te zien: in elke deur, raam, spiegel of zelfs in de binnenkant van de prullenbak bekijkt hij zichzelf. Een filmpje is zelfs nog beter! Of hij heeft zichzelf niet zo vaak gezien of hij is gewoon erg dol op zichzelf! Hij houdt ook erg van bling, bling, ik zie het later al zo voor me, een paar gouden kettingen en tanden.

De combinatie Mungo en Thabang loopt op rolletjes! Eerst kon Mungo zijn mand nog niet uitkomen of ik moest Thabang optillen. Nu is Thabang niet meer weg te denken bij Mungo. Vooral veel aaien en dat vindt Mungo heel fijn! Zelfs kusjes op zijn poten en zijn neus! Thabang zit nu elke keer helemaal onder het hondenhaar .... het blijft in het kroeshaar steken! Jak!

We begrijpen elkaar meestal wel en Thabang gebruikt steeds meer Nederlandse woorden. De meest frequente woorden van Thabang: niet slapen (daar begint hij 's morgens vroeg al mee). En van mij: niet doen!
Soms snap ik er niets van wat hij wil zeggen (wat lijkt me dat frustrerend). Bijvoorbeeld: elke keer als ik Thabang naar bed bracht zei hij: au, au, au. En ik maar kusjes geven! Maar Thabang bedoelde te zeggen: koud! Nu snap ik het! Verder valt het met de kou wel mee, hij heeft het gelukkig snel warm.

Lief

 

Hey mooi lief kereltje

je bent er nog maar net

en het is alsof je er

nooit niet bent geweest!

Filmpjes deel 3

Aankomstkaart

Weer filmpjes!

De eerste dagen thuis

En toen we eindelijk op Schiphol aankwamen, hebben we gelijk een heerlijke bak cappuchino gedronken. Thabang kreeg zijn goede humeur weer terug en ik vond het zo fijn om iedereen weer in het echt te zien.
Tijdens de weg naar huis was Thabang erg onder de indruk. Wat is het ook wat voor zo'n mannetje!
De thuiskomst was een grote verrassing .... slingers met Thabangs naam, bloemen, een bord in de tuin, stapels kaarten, cakejes met onze namen erop, er waren boodschappen gedaan, een heel mooi borduurwerk van mijn moeder voor Thabang en op mijn trap naar boven zat ineens vloerbedekking, heel mooi! De trap zag er niet uit, maar het heeft nooit mijn prioriteit gehad en nu is het echt perfect! Een heel warm welkom dus! Thabang zat binnen een minuut van de heerlijke cakejes te genieten. Hij vond het maar wat jammer dat iedereen binnen een half uurtje weer wegging! Daarna ging Thabang de hele tijd naar boven, naar zijn kamer, waar alles wat er staat van hem is.
Tijdens het eten eet hij wel 1 boontje (in 4 stukken). Elke keer als hij een hapje neemt krijgt hij een groot applaus van Sam en mij. Zaterdag wijst hij zelfs poffertjes af. Het lijkt wel of oordoppen, zout zwembadwater en bloemetjes lekkerder smaken dan wat ik kook?!

's Avonds slaapt hij nu lekker in zijn eigen bed en wanneer hij uitgeslapen is, stapt 'ie vrolijk bij mij in bed!
Verder doen we aan buurtverkenning. We liepen een stukje door het bos, volgens mij is Thabang nog nooit in een bos geweest! Hij is dol op takken.
En dol op kusjes geven. In het vliegtuig heeft hij er wel 100 uitgedeeld, het hele schoolplein kon er vandaag van genieten! En ook de mevrouw van de gemeente (inschrijving basisadministratie persoonsgegevens) kreeg vele kusjes over de balie! Heel fijn om met zo'n kleine charmeur rond te lopen, maar dit is natuurlijk niet de bedoeling, dus we gaan binnenkort maar een nieuwe regel invoeren: kusjes zijn alleen voor mama en Sam!
Het plegen van plasjes blijft een issue. Ik moet echt nadenken hoe lang we ergens naartoe gaan en waar we dan kunnen gaan plassen. Zo hebben we vandaag 2 sanitaire stops ingelast bij het huis van Cultuur en bestuur in Nijverdal, moest er op school geplast worden en nog tig keer thuis! Ze zeggen dat je ongeveer een jaar van je leven op de wc doorbrengt .... met de komst van Thabang kan ik er rustig 2 jaar bij optellen!

Op een website van het tehuis stond het volgende:
On Tuesday (Jan 3) we held an adoption ceremony for a newly formed family that will be returning to the Netherlands soon. It was so much fun to see our Beautiful Gate child playing with his new brother from the Netherlands. According to his mother, they instantly “hit it off” and have been best friends ever since they arrived to pick him up.

Erg leuk om dit terug te lezen en wat ben ik blij dat het allemaal zo goed gaat. Sam heeft vandaag getrakteerd op school: (neger)zoenen met glazuur met bovenop blauwe en witte muisjes. Sam is de trotse grote broer!
Sam vindt Thabang vooral ook erg grappig .... als hij telkens het fornuis aanzet, met de lichtknoppen speelt, mijn lijstjes doorkrast, een appel met klokhuis opeet, als Thabang 's morgens zijn kleren aantrekt en daarbij juist zijn onderbroek uitdoet (in het tehuis dragen ze waarschijnlijk geen onderbroeken?) en dat hij me in het vliegtuig (vlak voor dé Schiphol-ontmoeting) helemaal heeft ondergeplast, het liep in straaltjes van mijn jurk!

Filmpjes

Ik heb heel veel filmpjes gemaakt, ik zal er telkens wat plaatsen!

En het mooiste, we gingen vanmiddag met zijn drietjes alle filmpjes uit Lesotho terugkijken .... wat hadden we een lol, Thabang en Sam schaterden het uit!

Lang leve de Schipholdeuren

We zijn weer terug! Heerlijk!
Maar dat ging niet zomaar.....
Donderdag om 13 uur zouden we vertrekken. Dus ik dacht nog even met de jongens te ontspannen bij het zwembad. Worden we om kwart voor 10 gebeld. Ons contactpersoon. We kunnen de officiële papieren niet in ontvangst nemen, want de mensen van het ministerie die ons dat moeten overhandigen zijn er vandaag niet! Dus geen paspoort! Daar ging onze relaxte morgen. Hup, het zwembad uit, douchen, kleren aan en zelf maar naar het ministerie .... ik moet en zal dat paspoort krijgen. Ik kan mijn vlucht toch niet gaan annuleren? Met trillende benen en een hoop zenuwachtig gedoe komen we samen met het contactpersoon bij het ministerie aan. We moeten heel lang wachten. Als het maar goedkomt. Ons contactpersoon loopt de verschillende kamers langs, ze zijn op slot. Dan verdwijnt ze een kamer in en blijft heel lang weg. Ondertussen zit ik alweer met Thabang op het toilet. Als ik terug kom, zit mrs. Mamonyane met andere mensen en in een ander kamertje druk te praten. Er wordt verschillende keren gebeld. En wij zitten met z'n drietjes op de grond in de gang, te ijsberen. Ik kan wel huilen!
Uiteindelijk krijgen we het paspoort van Thabang! Brrr, wat was dat spannend.
Snel even lunchen en dan wachten op de taxi om te vertrekken naar het vliegveld, de taxi komt te laat, maar daar zijn we inmiddels aan gewend.
We checken in en zwaaien mrs. Mamonyane uit, wat een mooi mens!
Dan nog wat formulieren invullen en dan hup door de douane. NIET DUS! Om Lesotho te kunnen verlaten moet je een 'birth certificate' kunnen laten zien. Maar ik heb alleen een paspoort en een verklaring van de rechter. De rest wordt later naar mij opgestuurd, maar daar heb ik nu dus niets aan. De douane verlaat met het paspoort van Thabang en mij de ruimte. Wij moeten plaatsnemen op stoelen.
Weer lijkt het een eeuwigheid te duren. Dit ga je toch niet menen? Dat vliegtuig gaat toch niet zonder ons? De spanning giert door mijn lijf. Na 20 minuten komt de douane eindelijk terug en we mogen toch naar Johannesburg vliegen. Yes!
Tijdens het vliegen blijf ik onrustig, Sam is misselijk en Thabang is bang in het vliegtuig. Ik ben al helemaal stuk en we zijn nog maar 1,5 uur onderweg (en nog meer dan 24 te gaan).
Eenmaal in Johannesburg moeten we 8 uur zien te overbruggen. Dit gaat wonderbaarlijk goed: beetje lezen, spelen, cappuchino drinken, vliegtuigen kijken, eten en natuurlijk tig keer naar het toilet voor Thabang!
Dan op naar gate 18 (de allerlaatste, dus een heel eind lopen) voor onze KLM vlucht naar Nederland. Weer mogen we niet verder, ze hebben een geboorteverklaring van Thabang nodig. De mevrouw verdwijnt met onze paspoorten en gaat in overleg met de baas. De spanning is weer terug! Wanneer komt hier een eind aan, bah. Nu verlang ik echt naar die schipholdeuren!
Na een tijdje komt ze eindelijk terug en we mogen toch naar Nederland. Gelukkig.
Nog voordat we midden in de nacht opstijgen, liggen Thabang en Sam al te slapen! Het duurt even voordat ik rustig ben en me realiseer dat er nu echt niets meer tussen kan komen! Ik slaap niet, maar ik ben zo blij dat ik in dit vliegtuig zit met 2 zonen! We zitten in totaal 12 uur in het vliegtuig en het verloopt prima. Thabang vindt alleen het landen erg eng en huilt heel hard (en dat mag ook). Ben supertrots op ze!
En als we bij de bagagebanden aankomen zien we daar de door de ruiten .... mijn allerliefsten! Ik heb het niet meer en zoek dekking achter Thabang! Wat een mooi moment!
En als dan ook nog alle bagage van de bagageband komt rollen, fijn!
Vlak voordat we door de schipholdeuren willen lopen, krijgt Thabang een grote driftbui! Hmmm, wat nu? Er snellen een aantal mensen naar me toe en vragen of ik hulp nodig heb? Het duurt zeker minuten voordat zijn bui over is, iedereen zit me aan te kijken. Wat water drinken lijkt te helpen. En daarna gaan we eindelijk door de deuren! Wat heb ik iedereen gemist! We zijn er! We zijn alledrie in Nederland! Lang leve de schipholdeuren!

Foto

Nog een paar

Reisverslag deel 7

2 januari
Ik moet straks nog afkicken, want er wordt hier dagelijks schoongemaakt! Zelfs op zondag. Ook heel handig als je een pot Nutella laat vallen en er duizenden stukjes glas en klodders chocoladepasta door het appartement zwerven. Je had de gezichten van Sam en Thabang moeten zien ( O,o, mammie). Of die keer dat ik appelsap had opgedweild met de badmat en we de volgende dag een hele invasie mieren op bezoek hadden.  Thabang kent steeds meer Nederlandse woorden zoals 'dankjelel' en ook zijn eerste Nederlandse liedje is een feit: klap een in je handjes, blij, blij, blij!   We zijn creatief bezig geweest .... magisch schilderen. Je hebt alleen water, een kwast en het boekje nodig. Je gaat met de kwast over de bladzijdes en de kleuren onstaan vanzelf. Thabang was verbaasd en vond het prachtig (water + verf smaakt ook lekker). Een paar dagen geleden hebben ze hier grasgemaaid, dat was lekker rustig voor mij, want dan hoefde ik niet zo op te letten of Thabang bloemetjes opat. Helaas, de bloemetjes zijn al weer aangegroeid, gedaan met de rust. Ook de prullenbak wordt gecheckt op lekker eten. Thabang gooide ook nog de handdoek van een vrouw die aan het zwemmen was in het water. En ik schat de overlevingskansen van dat ene leuke struikje bij het zwembad slecht in, Thabang mag er nu plassen (ik werd gek van dat heen en weergeloop), dat betekent zo'n 10 plasjes per dag op die ene struik! Het speelgoed wordt tegenwoordig door thabang verstopt in de keukenkastjes. Soms trekt hij hard aan mijn haar, om ee vervolgens een kusje op te geven. Toen Thabang iets deed wat niet mocht zei Sam tegen mij: ja, eigen schuld, jij wou zelf adopteren! Het slapen gaat beter, Thabang vraagt er soms zelf om en kijkt niet meer zo sip, hij weet dat ik er de volgende dag ook nog ben! 's Nachts controleert hij vaak even met zijn voet of ik er nog ben. Hij kruipt vaak tegen mij aan en soms drukt hij mij bijna uit het 2-persoonsbed. Hij valt zelf regelmatig uit bed, maar er liggen donsdekens op de grond voor een zachte landing. Wanneer we boodschappen gaan doen, komen we de social worker tegen. Zij had ons enige tijd van een afstandje bekeken. En ze vond het geweldig, ons drietjes. Ze kon zien dat we het samen erg fijn hebben/connecting very well. Ze vroeg wanneer ik mijn tickets had geboekt en zou proberen of we toch donderdag mogen vertrekken.  Het blijft afwachten, het is zo'n heen en weergeslinger en dat voor zo'n structuurkip als ik. Wat lijkt het me heerlijk om straks op Schiphol te staan en weer mijn eigen plannen en afspraken te maken. 's Avonds laat kreeg ik een sms dat ik de volgende dag om 9 uur klaar moest staan .... het tehuis gaat afscheid nemen van Thabang en andersom. Dat is een hele ceremonie en ik vind het spannend, ik doe geen oog meer dicht (deed ik toch al niet i.v.m. disco, muggenjachten, onrustige zonen, etc).

3 januari
Een hele belangrijke dag voor ons! We staan om 9 uur klaar met onze mooiste kleren aan. Om kwart voor 10 worden we eindelijk opgehaald.  Bij het tehuis aangekomen worden de laatste voorbereidingen voor het afscheid van Thabang gedaan. We zitten in een kapel. Er is veel personeel, de huismoeders, social workers, ons contactpersoon, de directeur en zijn vrouw en nog een aantal anderen. De ceremonie begint met het zingen van de naam Thabang. Er worden woordjes gedaan van verschillende mensen, er wordt gebeden, gezongen, officiele handtekeningen geplaatst, taart gegeten en ik mag zelf ook nog een woordje doen (stotter, stotter). Sam, Thabang en ik moesten in het midden staan, met alle mensen om ons heen, heel bijzonder. Ik kan moeilijk in woorden vertellen hoe het allemaal was, maar wat me het meest is bijgebleven is hoe gek iedereen met Thabang is. Wanneer de directeur een slechte dag had, hoefde hij alleen maar even naar Thabang te gaan! Hij zei dat het een "bittersweet day" is en dat ze Thabang erg zullen missen. Thabang is een vrolijke, lieve, mooie jongen en dol op eten! Thabang mocht 1 keer mee boodschappen doen, sommige etenswaren hebben het tehuis nooit bereikt. We kregen een zelfgemaakte knuffel en een deken mee. En een plakboek met foto's en teksten van de afgelopen 2 jaar dat Thabang daar heeft doorgebracht, wat ben ik daar blij mee (want ik heb al zoveel gemist in de eerste 3 jaar). Maar het voelt als een perfecte match, wij met zijn drietjes! Na afloop mochten we het terrein op en alle andere kinderen langs om dag te zeggen. Tot slot had ik een hele kofferbak vol spullen voor het tehuis. Ik had zelf 1 koffer vol. En ik had van het geld van Marlon heeeeeel veeeeeel luiers en melk/voeding gekocht. Wat waren ze er blij mee! Vanmiddag was ik nog steeds helemaal van slag met mijn trillende benen van alle indrukken.  We moeten nu alleen nog een gesprek met de principal secretary.  Maar we mogen in ieder geval (99%) wel donderdag vertrekken .... wauw!  En dan komen we op vrijdagochtend aan om 10.15 uur. We kunnen niet wachten. Morgen koffers inpakken, koelkast leegeten en op naar de laatste uitdagingen, de lange reis terug. We vertrekken donderdagmiddag naar Johannesburg, waar we ons 8 uur moeten vermaken, zucht. Om 23.59 uur vertrekken we naar Amsterdam, dat is ruim 11 uur vliegen, pfffff. Maar als we dan eenmaal door die deuren wandelen iets na tienen, mmmmmmmm! Iedereen is welkom, maar of ik aanspreekbaar ben dat weet ik niet (ben vast druk in de weer ben met zoon nummer 1 & 2). En dan zo'n heerlijke echte cappuchino drinken ..... dat lijkt me wel wat! 

Liefs Marije (Het volgende bericht komt uit Nederland)

Foto's

Reisverslag deel 6

31 en 1 januari (jammer dat deze teksten allemaal achter elkaar worden geplakt) Het is prachtig weer en dus moet er volop gezwommen worden. Thabang kan ineens uren achter elkaar geconcentreerd zelf spelen .... hij heeft alleen maar een paar lege flessen nodig en dan eindeloos overschenken. Heel mooi om te zien. Sam speelt veel met de bal en ik kan toekijken vanuit een heerlijke ligstoel! Het enige nadeel zijn de wespen. Nu vond ik ze hier afgelopen week niet zo aardig voor dat schaap, maar wij hebben vandaag zeker 20 wespen geplet! Op het laatst ging het mis en Sam stond op een wesp, au! Het leek wel of er een alarm afging. Elke dag probeer ik gezond te koken (ik mis Judith!); aardappelen, vlees en groente zoals boontjes, wortelen, bloemkool, broccoli, butter beans. Waarschijnlijk is Thabang niet veel groente gewend, hij lust tot nu toe alleen maiskolven.  Toen gisteren tijdens een potje voetbal iemand aan Sam vroeg of ze Sam mocht adopteren, zei Sam: Nee, ik ben een vast kind, hoor, ik kom niet uit een tehuis. Ha, ha. Thabang raakt ook al aardig ingeburgerd hier. Zelfs in de digitale wereld. Met gemak maakt hij dierenpuzzels op de i-Pad. En dan het liefst 100x dezelfde, bijvoorbeeld de giraf. Heerlijk te liggen in de ligstoel zie ik veel overeenkomsten tussen de beide meneertjes Mulder: Het zijn onrustige slapers, ontzettende driftkoppen, ze hebben mooie koppies, ze zijn behulpzaam (Thabang geeft vol enthousiasme wc-papier aan als ik op de wc zit, ik kan hem nog niet alleen in de woonkamer laten), ze zijn dol op Nutella, ze zijn ondeugend, houden van zingen, vaak een big smile, ze zijn gek op aandacht, ze eten niet wat ze niet kennen, willen hun zin doordrukken, hebben allebei krullen. Er zijn natuurlijk ook verschillen. Thabang is dol op tanden poetsen, Sam niet. Sam drinkt weinig, Thabang liters, ik heb bij Thabang nog geen grote hazentanden gespot. Sam mocht op 31 december extra lang opblijven. Mariella was er ook en bleef slapen. We hadden vuurwerk gekocht en ik had sterretjes meegenomen. Sam was een held op sokken en vond het allemaal reuzespannend (ik ook, want ik moest dit jaar zelf het vuurwerk afsteken, doe ik anders nooit). Er zijn geen gewonden gevallen! De lijst met streken van Thabang wordt steeds korter ( al blijft hij straks heus wel in aanmerking komen voor grootste boef van Hellendoorn): luiers uit de kast trekken, met de pen op tafel tekenen, plassen in bad (Sam zat er ook bij in), lakens van het bed halen en rondslepen door de woonkamer, koelkast leegroven en drinkwater in het zwembad gooien.  Sam en Thabang gaat leuk samen, nu spelen ze vooral nog naast elkaar, maar ik zie het contact wel groeien. Vooral als er iemand moet huilen, dan troosten ze elkaar of Sam krijgt een plastic fototoestel aangeboden van Thabang!  Thabang heeft weer nieuwe woorden geleerd: mama blij en mama boos. Vanmiddag zouden we om 14 uur worden opgehaald voor een lunch bij Mamonyane (+11 kinderen). Dit werd 15 uur, het was een hele klus om beide heren in het gareel te houden en op de stoep te laten wachten. Eenmaal bij haar thuis hebben we met de kinderen gespeeld en we kregen hetzelfde eten als de vorige keer. Nou, we moeten het hier nog wel even volhouden, ik hoorde net dat we aanstaande donderdag niet kunnen vertrekken, wanneer wel blijft onduidelijk!? Nu maar weer even een wasbak-wasje draaien (of ik heb niet genoeg mee of we zijn alledrie smeerpoetsen)! Tot het volgende bericht!