Foto's

Reisverslag deel 5

29 en 30 december Mijn zus Judith, de nanny, is helaas vertrokken, maar ze heeft toch haar i-Pad achtergelaten (bedankt Juut), dus hier weer een stukje uit ons leven hier in Lesotho! Ik moest wel lachen toen ik na het schaapverhaal 's nachts bij Sam op de kamer kwam, Sam zei in zijn slaap: Waar is het schaap? Het heeft op hem ook indruk gemaakt!  We hebben 2 relaxte dagen en gaan extra vaak zwemmen. Sam maakt de mooiste duiken en koprollen. Ook gaan we veel in bad, vanmiddag zat ik samen met Thabang in bad. We doen wat boodschappen, lezen boekjes en doen potjes voetbal (als Thabang niet met de doelpalen=slippers er vandoor gaat). Als we over straat lopen gaan we heel langzaam, Thabang kijkt elke auto na. Hij kijkt sowieso z'n ogen uit. Na 2 jaar tehuis gaat er een wereld voor hem open. Wat doet hij veel nieuwe indrukken op: trampoline springen, auto rijden, in een kar zitten in de supermarkt, zwemmen, aandacht, eigen speelgoed. Hij heeft een eigen fotoboekje met foto's van ons huis, zijn slaapkamer, de hond, de auto en onze familie. Hij bladert er zeker een paar keer per dag doorheen. We proberen rustig aan te doen. Het weer begint mee te werken en dat zorgt voor een vakantiegevoel (compensatie voor onze regenvakantie bij de Loosdrechtse plassen van afgelopen zomer). Straks komen we alledrie nog poepiebruin weer! Ik sprak mijn contactpersoon en ze hebben het papier van de uitspraak van de rechter teruggevonden (weer een zorg minder). Er bestaat nog steeds een kans dat we komende donderdagmiddag kunnen vertrekken naar huis en dat we dan vrijdagochtend 6 januari op Schiphol aankomen. Maar ze houden de spanning er nog even in. Het humeur van Thabang is wisselvallig .... aantrekken en afstoten, het hoort er allemaal bij. En wat kan hij boos worden!!! In het begin was er een beschaafd huiltje, maar nu mag de hele omgeving meegenieten, wat een lawaai! Hij was er vandaag zelfs schor van. Sam: "Mama, wat kan Thabang snel driftig worden, he!?" Tussen de middag slaapt Thabang ruim een uur. Dan hebben Sam en ik de tijd om even bij te kletsen en een spelletje te doen. Het hondenkwartet is favoriet en we leren er ook nog wat van. Nu weet ik bijvoorbeeld van alles over de Tibetaanse terrier, de Westie, de Amstaff en de Barzoi! Sam ken ik hier niet weer, hij is een echte grote broer, zo lief, ik heb er niets mee te doen (misschien komt dat nog?). Ik dacht even wat haarspray te halen voor Thabang om zijn droge hoofdhuid mee in te smeren, blijk ik spray te hebben gekocht voor nepvlechten. Hmmm, er valt nog veel te leren over kroeshaar. Verse boevenstreken van Thabang: Schotel met ijs op de grond gooien, wc papier helemaal afrollen, Sam 's armband in zijn keel laten hangen, met een ingevette buik langs het raam vegen, wegrennen met de grootste lach die er is, mijn slippers en zijn eigen tas in het water gooien, witte rozenblaadjes eten, Sam met een pollepel slaan, snoeren lostrekken en alle dingen die peuters van 3 doen! En dan kent hij straks hier de grenzen, kan ik thuis weer zo'n beetje opnieuw beginnen (trap, hond, koekjes-la, planten, computer, etc). Maar als ze allebei lekker liggen te slapen, dan kan ik heerlijk van mijn wijntje gaan genieten, je hoort mij niet klagen!

Reisverslag deel 4

27 december Beetje moe en Thabang heeft een ochtendhumeur! Eerst even zwemmen en daarna gaan we naar een hotel waar je een prachtig uitzicht hebt over de bergen en de stad. We nemen een bakje koffie en er is een speeltuintje. Als we terugkomen komt het met bakken uit de lucht en dat blijft zo. Rond etenstijd lopen we door de stromende regen, want we willen Sam en Thabang op patat met hamburgers trakteren! Ik draag een plastic zak op mijn hoofd (ken hier niemand). En Thabang heeft ook een jas van een tas aan. Sam heeft een vest met muts. Als we éénmaal het eten voor onze neus hebben, blijken Sam en Thabang fijnproevers; ze laten hun hamburger staan, tsss! Er zijn zoveel mooie, leuke, lieve en grappige momenten op een dag. Thabang moet schaterlachen als we kiekeboe doen, hij zwaait naar auto Brum op de dvd speler, Sam zegt Nederlandse woorden en Thabang zegt ze na, Sam springt met badhanddoek en al per ongeluk in het zwembad, Thabang showt vol trots zijn nieuwe sandalen (oude van Sam) ...... hoe blij kan je ergens mee zijn? Er zijn ook irritante momenten. Zo zit ik namelijk voor mijn gevoel de halve dag met Thabang op de wc. Zeker 20 keer per dag! Hij drinkt heel veel en plast heel veel! 28 december We worden om 8 uur al opgehaald door Mariella (iemand die ik ken uit Nederland). We gaan een dag naar Malealea, dit wordt ook wel de juweel van Lesotho genoemd. Het is een prachtig dorp midden in het berggebied. Mariella rijdt in een huurauto, de heenreis is prachtig (wacht maar tot ik de terugweg beschrijf). Rond 11 uur komen we aan en gaan eerst even picknicken en spelen in de speeltuin. Daarna krijgen we een rondleiding van een gids door het dorp. We zien de traditionele huizen, kinderen, vee, hoe bier wordt gemaakt, etc. (tussenstand foto's Judith heeft alleen al van deze week 700 foto's). Tegen 15 uur beginnen we aan de terugreis. We besluiten de Afrikaanse manier te proberen. We gaan het lokale busje uit proberen. Er staat een 8-persoons busje. We zitten op elkaar gepropt met 23 mensen. Het duurt even voordat we vertrekken. Plotseling zie ik naast het busje een paar schapenpoten de lucht insteken? Er wordt een schaap met zijn poten en kop heel strak met een touw aan elkaar vastgebonden, we hebben er een passagier bij! Tuurlijk weet je dat dit soort dingen gebeuren (is ook een deel van Afrika), maar ik wil dit nu niet zien. Helaas is er geen ontkomen aan en gaat het schaap ook mee naar Maseru (om daar traditioneel geslacht te worden). Na 2 uur zijn we er eindelijk. We belanden in een soort markt, waar we nog wat cd's uit Lesotho kopen .... wat zijn wij stijve harken als je Thabang ziet swingen! Dit is voorlopig mijn laatste update van het reisverslag ... mijn zus Judith en haar iPad gaan ons morgen verlaten! Whahaahaa, sta ik er alleen voor met die 2 ondeugende kereltjes! Ik ga me gewoon aanpassen aan het Afrikaanse ritme: relax, het komt goed!

Reisverslag deel 3

25 december
Er zijn al 2 oordoppen terecht! Die lagen in de wc, ha, ha! Thabang dacht dus blijkbaar dat het snoepjes waren (jak, met mijn oorsmeer eraan)!

Vandaag is het kerst, wat een gek idee. Het kerstgevoel is er niet echt. Wel een ander gevoel, het gaat geweldig hier!
's Morgens na 8 uur even lekker zwemmen. Soms nemen we en dropje ..... Thabang vindt die dropjes maar vreemd en plakkerig en ze gaan minstens 20 keer zijn mond in en weer uit.
We lunchen vroeg, want na het middagdutje van Thabang worden we opgehaald voor een kinderbraai bij Mamonyane thuis. Er zijn 11 kinderen. We krijgen een typische gerecht uit Lesotho ('papa', een aardappelgerecht en heel erg pittige bonensaus en worst). We eten met onze handen. Thabang en Sam kennen we niet weer terug, die zijn heel rustig en onder de indruk. Leuk en fijn om dit mee te maken. Er is trouwens weinig braai aan, het eten wordt voor ons gekookt in de keuken. Na het eten nog even buiten spelen met alle kinderen. Ze gaan met hun armen omhoog voor ons staan ..... ze willen getild en gedragen worden.
Ik had een blikje stroopwafels mee voor de gastvrouw en vingerpoppetjes voor alle kinderen.
Rond half 6 waren we weer in ons hotel, toen hebben we nog even wat gegeten. Daarna kreeg Thabang een hele ondeugende bui! Niets is dan veilig, je kan je geen seconde omdraaien of er gebeurt iets. Hij kijkt dan in het rond en zoekt naar dingen die niet mogen. In no time lag bijvoorbeeld de afstandsbediening van de tv bij Sam in bad!

Eerst dacht ik nog dat Thabang alles lustte (als je waxinelichtjes afschraapt met je tanden, slippers van de onderkant likt en bloemetjes eet), maar toch vindt hij lang niet alles lekker of hij kent het niet, zoals knakworstjes, tomatensoep, komkommer of leverpastei. Hij gebruikt verschillende tactieken om het te laten merken als de smaak hem niet bevalt: gooien, door gezicht en haren smeren, heel boos kijken, het eten naar de prullenbak brengen of het bij een ander op het bord schuiven).

26 december
In Nederland is het tweede kerstdag, maar daar doen ze hier niet aan. Thabang was al om half 6 wakker en ligt het eerste half uur met een big smile in bed!
Daarna lekker spelen en ontbijten. Ook een frisse duik hoort erbij!
Om 10 uur vertrekken we naar Thaba-Bosiu. Het is een eindje rijden, dus nu hebben we mooi de gelegenheid om wat meer van Lesotho te zien. Het landschap is mooi, wat een bergen! We zien ook veel armoede.
Onder begeleiding van onze eigen taxi chauffeur beklimmen we een berg, de Qiloane pinnacle. deze berg diende als inspiratiebron voor de Basotho hoed (staat ook op de vlag van Lesotho). We komen langs een graf van een belangrijke koning: Moshoeshoe 1. Het is een pittige klim, en Sam is als eerste boven!
Thabang zegt de hele dag koeka tegen mij, hij wil dan gedragen worden! Heel goed voor ons (en voor mijn spierballen).
Vanmiddag vooral veel lol, ik heb nog nooit zoveel gelachen! We zitten allemaal goed in ons vel en we genieten volop! Mooi om te zien hoe we aan deze nieuwe situatie wennen!

KERSTFOTO

Hier een foto van mijn 2 kerstkanjers!!!!

Eerste 2 dagen Thabang

23 december: ontmoetingsdag!

Het is zover!! Vandaag hebben we de ontmoeting met Thabang! Ik heb niet geslapen en ben erg zenuwachtig! Om 10 voor 10 moesten we klaar staan. Brrr, de spanning stijgt. Om 10 voor half 11 kwam Mamonyane eindelijk. Elke minuut duurde veel te lang! De PS is vandaag op het ministerie, dus daar gaan we eerst langs!! Wijziging in plannen. Eerst praten we nog even met de social worker in een apart kamertje en daarna gaan we door naar de luxe kamer van de principal secretary. Ze steekt van wal en bedankt ons voor onze komst naar Lesotho en dat we Thabang een nieuwe, fijne toekomst willen geven. En dat ze hoopt dat we een fijn verblijf hebben en als er problemen zijn, we bij haar terecht kunnen.
En dan ..... hup naar Thabang! Mamonyane en de social worker gaan ook mee (auto vol).
We lopen een gebouw binnen en daar is hij al: Thabang!
Hij is heel blij, en wij zijn ook heel blij! Wat een mooie ontmoeting! En wat een prachtig en vrolijk mannetje. Ze vertellen dat Thabang er helemaal aan toe is!
Ik geef hem een vrachtwagen en hij begint gelijk te spelen. Ook Sam speelt mee. Ik krijg en dikke knuffel van Thabang. Na een paar minuten begint hij in mijn rugtas te grabbelen ..... nieuwsgierig, hij trekt zo van alles uit mijn tas. Ik geef hem een Nijntje tas met 3 spullen (vrachtwagen, Nijntje bal en knuffelaap). Vanaf dan is hij onafscheidelijk met zijn tas. Hij heefft gewoon ook echt niets van zichzelf. Ik vraag of ik zijn kleren die hij aan heeft mag houden, dat mag in ruil voor een ander setje wat ik bij me heb.
We lopen rond op het terrein van het tehuis en zien een soort van memorywall, waar alle kinderen die het niet hebben gehaald een gedenkteken hebben (meer dan 30).
We nemen een kijkje in het huis van Thabang. Thabang laat me niet meer los, hij wil niet achtergelaten worden.
Ook Sam's hand wordt stevig vastgehouden. Na een uur mogen we samen terug naar ons hotel .... Wat bijzonder, onvoorstelbaar en onwerkelijk. Wat een speciale dag!
Er wordt heerlijk geluncht en dan gaat Thabang even slapen.

We zijn nu meer dan 1 dag samen en beginnen Thabang al een beetje te leren kennen.

Ontdekkingen Thabang:
Hij is stapeldol op eten en drinken, hij krijgt er een big smile van en gaat er met de koekjes vandoor. Ook de koelkast is onveilig! We hebben alles hoog weggelegd.
Ik snap waarom ze hem Thabang/be happy hebben genoemd .... wat een vrolijk ventje.
Bij het tehuis zeiden ze dat Thabang altijd goed gehumeurd is, alleen als hij honger heeft wordt hij verdrietig. Hij ging vaak aan verschillende tafels zitten, er valt altijd wel iets te halen.
Tijdens het middagdutje heeft 'ie in bed geplast (heel veel, het is ook mijn bed)!
Als hij in bad zit gooit hij veel water over de rand.
Thabang snurkt.
Hij lacht heel lief als hij wakker wordt en je ligt naast hem.
De eerste Nederlandse woorden zijn: koe, vliegtuig, mama en giraf.
Hij zingt veel, vooral christelijke liedjes (bonuspunten bij oma)
We zingen met z'n allen: if you happy and you know it clap your hands.
Thabang is dol op nieuwe kleren, van enthousiasme springt hij dan op en neer.
Met een plastic kerstboom in zijn hand en slingers om de nek kijkt hij hoe Judith staat te koken!
Heel vaak doortrekken is leuk!
Thabang houdt ook van structuur en zet zijn sandalen netjes naast onze slippers/schoenen.
Hij likt de bank af als er wat druppeltje appelsap zijn gevallen. Hij likt sowieso aan alles .... zonnebrand, wasbak, bellenblaas, potloodpunten, de bal, het beleg van zijn boterham.
We hebben al veel leuke foto's en filmpjes.
Door Judith's alertheid bij het woord kakka, heeft Thabang zijn grote boodschap op de wc gedaan.
Thabang's peuterbuikje zit 'm in de weg bij het plassen .... hij ziet niks: niet waar die heen plast en hoe hij zijn broek moet dichtdoen (z'n tshirt nat, muur nat)
Thabang is heel ondeugend, hij loopt andere huisjes binnen, verwijderd batterijen uit de afstandbediening, belt met de receptie, gaat op tafel liggen, etc. Hij heeft al zo'n 5 keer straf gehad. Hij at de rode bloemetjes tussen het gras op. Dat kon ik natuurlijk niet goedvinden en moest wel even boos worden. Daarna sprintte hij rechtstreeks weer naar de bloemetjes om ze op te eten! (en dat herhaalde zich nog 3x). Hechten gaat voor opvoeden, maar het opvoeden is al begonnen, hoor!
Bij zijn tweede middagslaapje komt hij vrolijk de slaapkamer uigewandeld met zijn gewone kleren aan, had hij de pyama uitgedaan en het bed netjes opgemaakt. Niets ervan, naar bed!
Thabang is 1 keer voorover in het zwembad gevallen, gelukkig heeft hij bandjes om en bieden wij hem 24 uur rugdekking!
Thabang heeft al onze afgekloven pruimenpitten nog eens extra goed herkauwd.
We waren de sleutel van het huisje kwijt, dus alles meerdere malen overhoop. Toen bleek de sleutel in het tasje van Thabang te zitten, ha, ha.
Thabang is een echte lieverd, ik krijg kusjes en hij zorgde ervoor dat Judith's slippers niet nat zouden worden in de regen.
Thabang heeft ons een speciale groet geleerd: eerst een high- five, dan aan elkaars duimen draaien en dan je vuist tegen elkaar boksen.
Er zijn 4 oordoppen vermist, ik had ze echt op mijn nachtkastje gelegd. Er is 1 hoofdverdachte! Morgen de poep maar eens even uitpluizen!
Sam vindt het tot nu toe erg leuk met Thabang!
Veel plezier dus hier en dit is nog maar het begin ........... ik heb nog nooit zo'n lollig stukje geschreven en me dus prima vermaakt op deze kerstavond!

Helaas lukt het niet om nu een foto te plaatsen.

Thabang is bij ons!!

Hier even een bericht van Judith (zus van Marije die mee is naar Lesotho).

Marije is even druk met andere dingen.
Want Thabang is bij ons!!
Het ging vanmorgen echt op zijn Afrikaans maar al snel mochten Marije en Sam Thabang in hun armen sluiten. Na even samen spelen en een rondleiding mocht hij al snel mee.
En om 13:00 zaten we al met z'n allen een broodje te eten! Nu ligt hij even te slapen.
Marije zal morgen een uitgebreidt verslag schrijven! Nu ga ik als Nanny zo weer boodschappen doen voor de hele familie!

Reisverslag 1

Weblog Marije
19 december

Eindelijk, eindelijk, eindelijk is het zover, we gaan vertrekken! Kriebels in mijn buik, geen hap door mijn keel! Half 5 spring ik mijn bed uit! Stephanie, Stef en mijn moeder brengen ons naar Schiphol. Bij het afleveren van de bagage moet ik 100 euro betalen voor de extra koffer. Toen ik vertelde dat ik "voor een heel weeshuis" aan spullen mee had (inclusief bellenblazers, etc), deed ze stiekem van alles op de computer en bevestigde de labels aan de koffers ..... ik hoefde niets te betalen! Wat lief! Het afscheid valt zwaar, we gaan met tranen in onze ogen door de paspoortcontrole!
Om 10.30 uur vliegen we. De reis is erg lang, maar het verloopt prima. Sam doet het geweldig. Ik moet vooral erg lachen als Sam met zijn muziek (met koptelefoon) meezingt en dus het hele vliegtuig van Sam's zangkunsten kan meegenieten! In Johannesburg zien we onze bagage niet voorbij komen op de bagageband, zal vast rechtstreeks naar Lesotho gaan. Om 23.30 uur komen we uitgeput in ons hotel. We kletsen 2 minuutjes en dan lekker slapen!

20 december

Om 5.15 was meneer Mulder alweer wakker! Lekker douchen en in bad. Daarna stond er een heerlijk ontbijt klaar. We vertrekken wat later naar de hoofdstad van Lesotho vanwege technische problemen aan het vliegtuig. Weer wat formulieren invullen. Ik sta bij 'nothing to declare', maar omdat ik wat kleding voor Thabang bij me heb, moet ik daar ook weer een formulier voor invullen.
We worden opgewacht door Mrs Mamonyane Mohale. Zij stond ons gisteren ook al op te wachten (?). Ons verblijf: Lancers Inn ziet er prima uit. Het is wel erg slecht weer, veel hagel en onweer. Tussendoor even gezwommen.
We doen boodschappen, er is heel veel te koop, zelfs Heinz tomatenketchup en Nescafe cappuccino. We kopen een flesje wijn bij de drankwinkel en gaan richting de telefoonwinkel. daar zet ik de boodschappen per ongeluk zo hard op de grond, dat de fles knapt en de hele vloer ondergesmeerd wordt. Ik vertel aan het personeel van de wijn en zij komen direct in actie en gaan voor mij, van hun eigen kassageld een nieuwe fles wijn kopen ..... merry christmas, zei ze nog. Hoe mooi is dat!!!

21 december

Vandaag is mijn vader echt jarig! Dus gelijk maar even sms-en. Lekker douchen en in bad en dan gaan we op zoek naar een taxi om Judith van het vliegveld op te halen (27 kilometer). Zo gevonden. Onderweg worden we aangehouden door de politie, niet echt fijn. We krijgen nog een hand van de agent en vervolgen onze weg. Bij het vliegveld heeft de taxi-chauffeur ineens geen tijd meer en rijdt weg, nouja! En er komen verder geen taxi's bij het vliegveld. Gelukkig wil iemand ons drietjes toch meenemen.
Eenmaal weer bij Lancers Inn heeft Mamonyane heel goed nieuws. Van de hal wordt een soort kantoortje gemaakt en we praten over Thabang. waarschijnlijk kunnen we donderdag of vrijdag naar de principal secretary en daarna Thabang ontmoeten. Wat ben ik blij, blij, blij!
We hebben een relaxte middag aan het zwembad en we slaan boodschappen in. Ik bak vissticks en frietjes en kook boontjes. De frietjes lijken na mijn bakpogingen meer op aardappelpurree (foto volgt later!)

22 december

Vandaag de stad in. Helaas krijgen we net het nieuws dat de principal secretary voor "emercency calls" is weggeroepen, niemand weet wanneer ze terugkomt en of we haar deze dagen nog kunnen spreken. Ik val in herhaling, maar het blijft zo spannend allemaal!

Hallo,

Bij deze het eerste berichtje uit Lesotho! (mijn zus en haar ipad zijn ook gearriveerd)
De reis was erg lang, maar het liep gesmeerd!
We zijn al helemaal gesetteld hier.
Een uitgebreid verslag volgt later!

We hebben ook goed nieuws over Thabang .... Waarschijnlijk zullen we hem binnenkort ontmoeten!

Tot het volgende bericht!

Liefs Marije

Nog 1 nachtje

• Gisteren hebben Sam en ik er een speciale dag van gemaakt! We zijn nu nog met z'n tweetjes, maar daar komt een eind aan. Na 7,5 jaar één-op-één is het tijd voor een nieuwe fase! Een hele verandering en dat is vooral erg spannend!
  We kunnen nog mooi even extra genieten. Sam mocht kiezen hoe deze zaterdag eruit zou zien: we zijn lekker naar de film geweest (Alvin and the Chipmunks 3) en we hebben een dr. Oetker pizza Funghi gegeten. Na een driedubbele kietelbeurt hebben we de dag afgesloten.
• Vandaag hebben we een feestje van mijn vader ... hij wordt 65 jaar! Mooi dat we dit nog net samen kunnen vieren!
• Deze week was een rare week. Veel geregel en gebel (het leek net alsof ik in al die 10,5 maand wachttijd tot afreizen nog geen voorbereiding had gedaan), de tv ging kapot (kunnen we niet hebben, er moet straks wel naar de Teletubbies gekeken worden, ieks), nog even een nieuwe modem installeren (moest binnen 5 dagen, je weet wel ... dat ze zeggen: binnen 5 minuten heeft u uw nieuwe modem geïnstalleerd), koffers ingepakt (maar 1 teveel ... dat vind ik heel knap van mezelf, maar het blijkt echt een probleem; tussen Johannesburg en Maseru gaat een heel klein vliegtuigje waar dat niet in past?), de kerstspullen zijn weer op zolder, de chocolade adventskalender t/m 31 december geplunderd en ik heb zelfs de autoramen van binnen gewassen!
• En het was niet Sam, maar ik die van van gekkigheid niet wist hoe ik moest doen. Zo maakte ik een flinke frontale botsing met een fietser (we fietsten allebei om een hoekje op de stoep), kwam ik een paar keer te laat op afspraken (gebeurt anders nooit!), liep ik het huis uit met de tas van Sam i.p.v. mijn eigen tas en haalde ik mijn scheenbeen open (toen ik in het donker de kapotte tv niet zag staan).
• Op maandag wordt Sam na schooltijd opgehaald door mijn moeder, deze maandag kan dat natuurlijk niet, maar Sam vond dat we dan wel wat later konden vertrekken.  
• Toen ik vroeg of Sam nog vragen had over onze reis naar Thabang, maakte hij zich vooral erg veel zorgen over dat hij gepest zou worden (door kinderen in Lesotho) .... gelukkig kon ik Sam geruststellen!
• Sam denkt dat we niet neerstorten, fijn!
• Ik zit alvast te bedenken hoe ik een mooi oud en nieuw scenario voor mezelf kan maken (als Sam en eventueel Thabang lekker ligt te slapen en ik ze niet wakker hoef te maken voor spetterend vuurwerk). Zit ik daar te zitten! En moet ik dan vooral mezelf een mooi 2012 toewensen, hmmmm?   
• Gisteravond kwam mijn vriendin Nienke 2 grote enveloppen brengen: 1 voor Sam en 1 voor mij met post voor onderweg bijv. een envelop voor tijdens de heenvlucht, kerstmis, als we bij Thabang zijn, oud en nieuw, etc ....... geweldig!!!! Ik zag al verschillende handschriften voorbij komen, ze zijn door meerdere mensen om ons heen geschreven, mooi, mooi!

• Ik zal proberen af en toe een stukje op dit weblog te schrijven en wie weet kan ik dan een foto plaatsen (al schijnt het uploaden van 1 foto soms wel een half uur te duren).
• Nog 1 nachtje, kriebels in onze buik, maar we zijn er helemaal klaar voor!
• Tot het volgende bericht uit Lesotho!

Helaas

Na de bevestiging van donderdag over het afreizen, was er vrijdag om half 4 minder leuk nieuws. Ik kan er inhoudelijk niet veel over zeggen, maar het is niet zeker of we Thabang op kort termijn kunnen ontmoeten. In het ergste geval kunnen we hem pas in de week van 16 januari in het echt zien (en dan pas eind januari/begin februari terug). Het blijven dus voorlopig spannende tijden! We gaan in ieder geval aanstaande maandag richting Lesotho. Wordt vervolgd!

Kerstkaart

Gebeld deel 2!!!!!

We gaan! Waarschijnlijk aanstaande maandag 19 december en dan gaan we 5 januari weer terug!

Gebeld!

Gisteren werd ik gebeld door de stichting Kind en Toekomst .... en ik zag ons gelijk al in het vliegtuig zitten! Helaas. Er zijn wat problemen met de aanvraag van het visum van Thabang. Even weer wat formulieren ingevuld, gescand, op de mail én per post en dan moet het goedkomen. De afreisdatum blijft dus nog even onduidelijk! De koelkast is in ieder geval al bijna leeg en we zijn er helemaal klaar voor!
Waarschijnlijk vieren we dit jaar kerst en oud en nieuw in Lesotho! En een grote kans dat mijn zus ons achterna komt reizen voor de mentale en praktische ondersteuning, hoe geweldig is dat!

Van alles wat

• Mijn mailbox is afgelopen week zo ongeveer ontploft!
• Ik heb mijn vader al een hele tijd geen sprintje meer zien trekken, maar toen we de foto van Thabang hadden wel!
• We hebben op ons grote woonkamerraam achter getekend en geschreven met een witte stift .... welkom Thabang!
• Heb ik zaterdag 2 boeken bij de bieb geleend over Zuid-Afrika (mét informatie over Lesotho), blijken ze hetzelfde te zijn, alleen de kaft is anders .... dus niet echt opgelet!
• Het is in Lesotho heerlijk weer, 25 graden en gemiddeld in december 10 zonuren per dag.
• De mevrouw van de stichting had nog een goede tip: vast stukjes film opnemen van Mungo en dat in Lesotho laten zien, zodat Thabang vast kan wennen aan het uiterlijk en gesnurk van de hond.
• Mungo is van mijn gedrentel door het huis ook helemaal van slag .... hij ging zelfs in de wasmand zitten, nouja!!

• Sam hoopt dat de kerstman in Lesotho écht bestaat en dat hij daar cadeautjes van hem krijgt, ja, ja.
• Ha, ha, ik ben niet meer onafscheidelijk met de telefoon, maar die gewoonte heb ik omgeruild voor een foto .... nu loop ik telkens met een foto van Thabang! 
• Sam mocht afgelopen vrijdag met een gelamineerde foto van Thabang in zijn broekzak door de klas en toen hij later de directeur tegenkwam, moest hij natuurlijk ook even de foto bewonderen.
• Ik was deze week nog niet trots genoeg ..... Sam heeft afgelopen vrijdag zo'n mooi rapport gekregen! Die 'smile' gaat voorlopig echt niet meer weg!
• De juf van Sam maakt nog even een boekje met extra werk voor in Lesotho (op Sam's verzoek).
• Dit keer geen kerstboom optuigen, al heb ik wel gevraagd of 'oma' topdecorateur Sam nog nodig heeft (gelukkig wel).
• Lijkt me nu al best weer lekker om elke nacht goed te slapen, zie 's nachts vele uurtjes voorbij komen.
• Sam heeft alvast de weekplanner voor Thabang ingevuld: elke dag vrij!

Hechting

Dit kreeg ik van de adoptie stichting:

Naaste familie, vrienden en bekenden leven mee in de wachtperiode tot het adoptiekind daadwerkelijk in dit gezin kan worden opgenomen.

Nu het kindje bijna gaat komen willen we u vragen de ouder te ondersteunen in het opbouwen van de relatie met haar kind, maar meer nog met het opbouwen van de relatie van het kind naar de nieuwe mama en broer!

Voor het kind moet alles nog beginnen, het heeft een periode achter de rug van wisselende contacten. Eerst was hij bij de eigen ouders en is vervolgens in een kindertehuis terecht gekomen. En dan komt de adoptie-ouder om het kind te halen. Het kind weet niet wat het allemaal overkomt, hij snapt er niets van.

Hij heeft helemaal geen idee, wat het woord mama inhoudt, kortom de wereld staat op z’n kop voor dit kind!

Hoe kunt u het kind helpen te leren wie zijn mama nu is??

Door de eerste drie maanden afstand te houden! Neem het kind niet op schoot, ook niet als het kind naar u toe zou kruipen of lopen. Geef het niets. Mocht u een cadeautje bij zich hebben voor het kind, geef dit dan aan de moeder zodat zij het aan het kind kan geven.

Langzaam maar zeker gaat zo’n kind dan merken: Ah, van die mevrouw moet ik het dus hebben, dus daarom heet zij mama, die hoort dus bij mij en ik hoor bij haar!

Het is een moeizaam proces voor het kind, want in feite moet hij leren op een kunstmatige manier éénkennig te worden, iets wat een kind dat in een veilig gezin wordt geboren op een natuurlijke manier wordt.

Wat als u zich niet aan ons verzoek houdt? Dan heeft dit kind kans in de pubertijd een vlinder te zijn. Hij vindt heel veel mensen en leeftijdsgenoten leuk maar heeft geen goede vrienden, hij heeft dan namelijk niet geleerd zich aan een bepaald persoon te hechten. U kunt zich dan ook voorstellen dat het voor de hand ligt dat in zo’n situatie later ook mislukte relaties te verwachten zijn bij deze kinderen.

We zijn ervan overtuigd dat niemand dit een kind toewenst, onze dringende vraag is dan ook: help te ondersteunen om van deze vroeg gekwetste kinderen, veilig gehechte mensen te maken!!

Thabang .....

Afreisgesprek & foto

Vanmiddag was het zover: het afreisgesprek bij Kind & Toekomst! Het duurde even voordat ik daadwerkelijk in Halle was .... ik heb nogal wat sightseeing gedaan (ook op de terugweg trouwens) en dus veel nieuwe plaatsnamen leren kennen!
Ik had van tevoren al de nodige informatie toegestuurd gekregen en nu konden ze me meer vertellen over de reis, Thabang, het hechtingsproces en ik kreeg de gelegenheid om vragen te stellen. Met mijn kladblok in de aanslag heb ik alles genoteerd (ben nog steeds wat chaotisch, dus dat was geen overbodige luxe).
Ik weet nu waar ik mijn boodschappen moet doen (Pick en Pay, ook voor aardappels, boontjes, worteltjes, etc), hoe het gaat met pinnen, dat ze daar links rijden, dat ik zeker tissues moet meenemen (snif, snif), dat je niet moet gaan afdingen als je wat koopt, dat je ook gemakkelijk een pizza kan laten bezorgen, etc, etc. Bij de accommodatie moet je ervan uitgaan dat er altijd wel iets aan kan mankeren, bijv. beperkt water, slechte afvoer, een naaktslak of een hagedis in de kamer. Nou, dat gaat wel goedkomen!
Helaas was er nog geen afreisdatum, dus dat blijft nog even afwachten.

En toen was daar aan het eind van het gesprek eindelijk het moment daar .... de foto! In mijn fantasie heb ik wel 1000 keer een ander snoetje gezien en bedacht, maar nu kreeg ik dé foto's! 4 foto's! (ik kan ze helaas niet plaatsen, het is niet de bedoeling dat ze op het internet verschijnen). Wow, wat ben je mooi! Ben nu al een supertrotse moeder op dit prachtige kereltje! Nu kan ik helemaal niet meer wachten om hem in het echt te zien! Kom maar op!

 

Joehoe! Het vervolg van Jippie!

Maandag hoorde ik van iemand die ook al meer dan 10 maanden wacht op afreizen naar Lesotho dat zij en haar man dit jaar zeker niet zouden gaan afreizen. Die zekerheid wilde ik ook (dan weet je waar je aan toe bent), dus ik wilde dinsdag even bellen naar Kind & Toekomst (de stichting waarbij ik zit).
Dinsdag ben ik eerst aan de slag gegaan met een kindercoachtraject. Toen ik eenmaal weer in de auto zat, zag ik dat ik een gemiste oproep had .... beller onbekend. Ik dacht: ik moest toch nog bellen, laat ik dat gelijk maar even doen. En ja, hoor. Toen hoorde ik dat Sam en ik volgende week naar Afrika kunnen! Dan gaan we eindelijk Thabang ophalen en dan zijn we met z'n drietjes!
Dit is het allermooiste nieuws! Joehoe!
Daarna moest ik nog aan het werk .... maar het was een complete chaos in mijn hoofd, ik stuiterde alle kanten op! Ik hoefde aan mijn collega's niets uit te leggen, die zagen mijn gezicht en wisten het meteen.
Aan het eind van de middag hebben Sam en ik een heerlijk taartje gegeten om het te vieren.
We hebben Lesotho-slingers opgehangen en 's avonds met mijn moeder een heerlijk wijntje gedronken.
Nu gaat het echt gebeuren, wat spannend allemaal! En onwerkelijk!
Vannacht natuurlijk geen oog dicht gedaan!
Aanstaande donderdag heb ik om 14 uur het afreisgesprek in Halle (bij Doetinchem). Aan het eind van het gesprek krijg ik een foto te zien! Oef, wat ben ik benieuwd!
Maar voor nu vooral heel erg blij! Joehoe!

Jippie, jippie!!!!!!!

We gaan naar Thabang!

Volgende week!!!!

Wordt vervolgd!

Sint laatste deel

Sam was de afgelopen week echt in de ban van sinterklaas ... en hij wist van gekkigheid niet hoe hij moest doen. Zo viel hij meerdere keren van zijn fiets, plette hij 2 keer per ongeluk een mandarijn, kreeg hij een grote bult op zijn achterhoofd, pikte hij een snoepje (en biechtte dit netjes op), schaafde zijn neus en knipte een stuk van zijn pony ..... doet 'ie anders nooit!
Dan is slijm als schoencadeautje niet zo'n goed idee (mijn keukenkastjes bevatten nu blauw sliertjes) ... bedankt sinterklaas!

Gisteren hebben we pakjesdag/avond gevierd met de familie. En ik had er net zo'n zin in als Sam!
Sam was een mooie, grappige sint (grote klus om een mijter te vinden die op z'n hoofd past, Sam heeft een groot hoofd). Ook hulppiet was aanwezig!

We zijn begonnen met bowlen, daarna het aller-, allerspannendst ... twee zakken met pakjes! En we hebben het dobbelspel gedaan .... hilarisch, dat is altijd lachen!! We deden 3 rondes van 15 minuten (zie kruidvat.nl), geweldig, ook voor Sam. Sam en ik waren niet al te best met het bowlen, met de cadeautjes ging het stukken beter: we gingen met een volgeladen auto weer naar huis. Ik schaamde me echt voor zoveel cadeautjes! Daar gaan mijn niet materialistische opvoedprincipes.

Er waren ook nog 2 gedichtjes en cadeautjes voor Thabang. Hier een gedichtje:

Lieve lieve Thabang,

Volgens mijn schema had je er al lang moeten zijn,

Nu zit je nog in Lesotho, dat is voor je nieuwe

mama en broertje niet zo fijn!

Je bent meer dan welkom aan de Matestraat,

Ze staan al meer dan 10 maanden paraat (en in spagaat).

Hopelijk kom je gauw naar hier,

En maken jullie met z’n drietjes plezier!

Samen spelen, rennen en zingen,

Samen genieten van alle mooie nieuwe dingen,

Ik laat iets voor je achter vandaag,

En zie je volgend jaar graag!

Liefs van sint

En vandaag kwam sint speciaal naar de St.Sebastianusschool in Hellendoorn.
Sinterklaas kwam aan op een boot op een aanhangwagen, maar hij zat vast aan een hengel, ha, ha. Met een schaar kwam sinterklaas gelukkig weer vrij!
Zijn mijter viel ook nog af, oh, oh.

We hebben heerlijke sintweken gehad en het is goed geweest, sint mag naar huis en nu op naar kerst .....

Adoptie-dingen

• De procedure zit in de afrondingsfase, we mogen binnenkort vertrekken (wat is binnenkort??)
• De beschuiten met muisjes zijn in huis! (niet dat er veel bezoek mag komen, maar toch ....)
• Ik heb een fietszitje voor achterop gekocht, kunnen we lekker met Thabang rond fietsen (door al het gewiebel van Sam heeft het vorige zitje het niet overleefd)
• Laatst kreeg ik deze mooie geborduurde handdoek .... hopelijk komt Thabang nog in 2011!!

• De kans wordt helaas wel steeds kleiner ... vanaf half december is het "zomervakantie" in Lesotho en ligt alles ongeveer een maandje plat  
• Dat we niet afgelopen juni, maar in de komende periode (december/januari/februari) waarschijnlijk gaan vertrekken heeft wel voordelen voor mijn koffer: geen laarzen, maar slippers mee, geen dikke winterkleren, maar t-shirtjes. En misschien zijn de bretels voor Thabang nu ook niet meer nodig!
• Nog even en ik kan alle stroopwafels weer uit mijn koffer kieperen want ze gaan over de houdbaarheidsdatum

• Zit Thabang al te koekeloeren naar onze opgestuurde foto's en lijkt 't hem wat? (we hebben maar geen foto van Mungo ingestuurd)
• Ik droom regelmatig over de adoptie. Ik heb al eens een jongetje uit Polen geadopteerd in mijn dromen en laatst klopte de leeftijd van Thabang niet (en dus stond er een grote man van boven de 20 in mijn woonkamer, ha, ha)  
• Natuurlijk gaat het helemaal goedkomen ........... 

Huwelijksmarkt

Ik las deze week in een tijdschrift dat er in China (in Shanghai) elke zaterdagmiddag op het volksplein de wekelijkse huwelijksbemiddelingsmarkt plaats vindt. Terwijl zonen en dochters werken aan hun carrière gaan de ouders, ooms en tantes op zoek naar een geschikte huwelijkskandidaat! Velen houden zelfgemaakte posters omhoog waarop de gegevens van hun zoon of dochter staan: geboortejaar, gewicht, maandinkomen. Jonge mensen hebben het tegenwoordig te druk om een partner te zoeken. Daarom gaan de ouders op zoek. Als ze van de kwaliteiten van een bepaalde kandidaat overtuigd zijn, worden er e-mailadressen uitgewisseld.
Vrouwen boven de 25 zijn helaas te oud voor de huwelijksmarkt, dus veel kans zou ik in China niet maken.

Maar in Nederland zie ik het zo voor me! Mijn ouders naar de Dam met een poster: vrouw, 1977, hoog opgeleid, zelfstandig, 60 kilo, 2 zonen, dol op chocola, huurhuis en middelmatig inkomen. En dan maar afwachten waar ze mee thuis komen ......

10 maanden op wacht

Vandaag kan ik ook wel zo'n button gebruiken .....
 alweer 10 maanden aan het wachten

op afreizen naar Thabang!

Smartgames

Heel leuk .... Smart games! Dat zijn logische denkpuzzels voor 1 speler (alhoewel Sam het liefst met zijn tweetjes speelt). Er zitten opdrachten bij die in moeilijkheid oplopen (dus voor iedereen een uitdaging).

De meeste spellen hebben een positief effect op de leerontwikkeling. Ze bevorderen het ruimtelijk inzicht, ontwikkelen concentratie- en aanpassingsvermogen en stimuleren het logisch en probleemoplossend nadenken (ik heb een logisch inzicht-tekort, dus dat komt goed uit).

De leukste spellen vinden wij: Rush hour, Road block en Chocolate Fix.

Afgelopen week hebben we er een nieuw spel bij gekregen: Penguins on ice.

Vijf pinguins begeven zich op glad ijs. Kan jij elk puzzelstuk de juiste vorm geven, zodat de ijsschotsen samen op het spelbord passen en alle pinguins op de juiste plaats terecht komen?

Penguins on Ice is een "super cool" denkspel met vijf pentomino stukken die je van vorm kan veranderen. 60 uitdagingen van makkelijk tot razend moeilijk.

Ze zijn wel prijzig .... de meeste spellen zijn ongeveer 20 euro (http://www.bol.com/ of http://www.smartgames.eu/).

Het ziet er vaak makkelijker uit dan het lijkt! Ook voor volwassenen zitten er grote uitdagingen bij!

Ik neem weleens zo'n spelletje voor Sam mee als we op visite gaan, maar dan is het spel na een paar minuutjes niet meer bij Sam in de buurt!

Nieuwe week

Sint deel 3

Ik kreeg 's morgens vroeg een briefje onder de deur geschoven:

hoi mama,

je komt tog om 07.00

ik ben benieuwd wat er in me schoen zit

heb jij ook je scoen gezet

ik wel

oja dat wis je al

nou doei

groetjes Sam

In Sam z'n schoen zat een compleet lichtgevend 3D ruimtestelsel met planeten (die ik in de juiste (!?) volgorde aan het plafond van Sam's slaapkamer heb opgehangen).

Sam heeft een tekening voor sinterklaas gemaakt:

En we hebben sint en piet cakejes gebakken:

Nog 1 weekje en dan pakjesdag & avond!

Ontdekking

Sam z'n spleetje tussen de tanden is weg!
Nouja, zeg! Ik schreef in september over het charmante spleetje tussen de tanden van Sam .... en nu is 'ie verdwenen! Ik ben heel visueel ingesteld, maar ik heb het gewoon helemaal niet gezien ....

Hoofd leeg maken

We moeten en willen zoveel .... onze hoofden raken vol!
Voor mij werkt lopen met een i-pod prima om mijn hoofd leeg te maken, maar er schijnt ook een andere manier te zijn.

Gisteren heb ik een avond gevolgd van de MatriXmethode. Dit is een coachingstechniek die ingezet kan worden bij mentale en emotionele problemen.
Het blijkt heel goed te werken om al die volle hoofden van kinderen en volwassenen leeg te maken en opnieuw in te delen!

Bij ontstane problemen blijkt dat een strategie niet werkt en dat zorgt voor problemen. Dan is het van belang deze strategie te vervangen door een eigen strategie die voor diegene beter, makkelijker en sneller werkt zodat het probleem wordt opgelost. De MatriXmethode werkt effectief en praktisch aan een oplossing in plaats van eindeloos op zoek gaan naar de oorzaak van een probleem. Dat werkt bij de meest uiteenlopende problemen: van dyslexie en andere leerproblemen tot angsten, adhd en autisme.

Het blijkt snel en effectief te zijn .... ik kan het haast niet geloven dat het echt zo werkt! Ik ga het maar eens in de praktijk proberen, ben benieuwd!
(Sam ... dekking!)

Nieuw

Vaak krijg ik de opdracht om een geboortekaart na te schilderen ... het leuke van een kaart naschilderen is dat je bijna zeker weet dat degene die het krijgt het schilderij mooi vindt, omdat ze het kaartje met veel zorg hebben uitgezocht (of ik moet wel heel lelijk schilderen).
Deze heb ik afgelopen zaterdag gemaakt:

En hier nog een paar voorbeelden:

Kletspraatjes

Sam kletst er wat af ... hier weer een paar leuke uitspraken:

• Sam heeft geen zin in zijn appel ... hé, ik had een veel leuker leven verwacht!
• Ik ben blij dat Thabang niet in Japan woont (n.a.v. de aardbeving/tsunami)
• We hebben het over het voortgezet onderwijs en hij vroeg of ik nu op het nagezet onderwijs zit?
• Energie is een soort mensengas
• Sam had flink gezweet met het tennissen: het lijkt wel een oven in mijn hoofd!
• We hadden het over de hemel en dat we dan misschien mijn opa en oma wel weer zouden zien. Maar omdat het er nu wel heel druk moet zijn (omdat er door de eeuwen heen heel veel mensen dood zijn gegaan) en omdat ik niet heel goed kan zien, zei Sam dat ik wel een bril moet kopen omdat ik ze anders niet terug kan vinden
• Mam, wat hoop jij in je leven? Sam zegt: Ik hoop dat ik niet ga rimpelen!
• Tijdens het avondeten heeft Sam het over de rechten van het kind. Hij noemt er een paar op: recht op eten en drinken, een huis en toen kwam hij met licht ..... Onee, iedereen heeft al licht, het wordt elke dag wel een keer licht, dus dat telt niet mee.
• Toen Sam een zere buik had zei hij: ik wil naar de k.n.o.b.-arts: keel neus oor en buik-arts
• Mijn ouders gaven ons zaadjes mee zoals peterselie en basilicum en toen zei Sam: ach, dat heeft toch geen zin, bij ons gaat toch alles dood!

Bel nou eens .....

Sint deel 2

Poehee, wat is Sam er druk mee én serieus .... sinterklaas!

Hier zie je zijn verlanglijst:

Sam zingt liedjes bij zijn schoen:

En we hebben heerlijke pepernoten gebakken. Spannend, want je weet maar nooit of ze lukken, maar het is nog spannender als je ze bakt met een vriendinnetje waar je al heel lang verliefd op bent (nog niet wederzijds)!

Beoordeling pepernoten:

Vormgeving: een 4

Grootte: veel te groot

Smaak: een 10!